Pages

Monday, March 31, 2014

Why fret over Facebook?

“The key to helping youth navigate contemporary digital life isn’t more restrictions.

It’s freedom - plus communication. What makes the digital street safe is when teens and adults collectively agree to open their eyes and pay attention, communicate and collaboratively negotiate difficult situations...”  - Dr. Danah Boyd.

To begin with, this is not at all a self-pleasing ego-excursion. I need to aver, with all the earnestness I can muster, that my preoccupation here, is to raise the alarm.

This urge is brought on by a series of soul-searing tragedies that have deeply scarred the collective soul of the Sri Lankans.

The self-imposed deaths of a number of our innocent children in the recent past, have devastated the totality of our national conscience.

Implicit in this gloomy and sorrow fraught episode, there is a facet, that should alarm us all, as a nation. Some irresponsible and thoughtless people almost cynically and casually attribute the cause of this profoundly moving catastrophe, to external influences.

Perspective

But, if we adopted the right perspective, we would be pointing an accusing finger at our own selves.

To be specific there are some who attempt to place the blame for this unhappy episode, on social media - Facebook being the most prominent among them.

On the other hand, such a rash assumption is not quite warranted.
When the communication and media landscape at global level, was undergoing change at a surprising clip, we were not quite prepared to absorb these vast and fast fluctuations.

Many of the elitist intellectual leaders in our land did not fully appreciate that the future will come at us, with this swiftness. They were not ready for it.

They did not heed the compelling words of media sages and prophets. The greatest communication seer of our age - Arthur C. Clarke resided among us.

The God-father of the communication satellite forecast, as far back as 1970, that someday, satellites would bring the accumulated knowledge of the world to our fingertips.

Prophets

The domestic prophet’s earth - shaking prophecies did not awaken most of us to this dramatic future.

In the same year futurist author Alvin Toffler, presented his impactful work Future Shock, to the moderns, to prepare them to what was in the offing.

At numerous academic lectures, seminar presentations, group discussions and related events, I kept on speaking about Toffler’s Future Shock. I was keen to drive home to those who listened, that if we are not adequately prepared to meet what was coming, we will suffer a Future Shock.

I am not being wise after the event. Nor am I keen to derive an unseemly delight, with a cynical “Didn’t I say so.”

Way back, in November 6, 2010, the “inaugural meeting to launch the data-bank for the Diploma Holders of the Journalists Course at the University of Colombo,” was held (of all places) in the canteen of the Sri Lanka Foundation Institution unlikely meeting place was arranged at very short notice, by the academic in-charge of the Diploma Course at the time - Kamal Waleboda. The quick shift of venue was a tribute to his enterprising thinking.)

At that assembly, I presented to Media Minister Keheliya Rambukwella, the chief guest, a report of suicides of teenagers, who were the victims of social-media hectoring. The minister was moved.

I have been alert to the urgent need to prevent a future shock, to avoid grief and tragedy and to derive the vast benefits offered by Facebook, Twitter et al.

Today Mark Zuckarberg’s Facebook realism has burgeoned into a relationship-based databank of at least 140 billion recorded friendships. (Report dated 8/15 July 2013).

On the 10th anniversary of Facebook - in January M.Z. was quoted as saying, “Facebook was started not just to be a company but to fulfil a vision of connecting the world.”

WWW (the world wide web) came into being just 25 years ago, (March 12, 1989) through a proposal written by Tim Berners - Lee who felt that his idea could be implemented throughout the world.”

Today the number of websites exceeds 600 million. The search volume per day is over three billion.

Given such a world of mind-boggling information and multi-million of friendships, one can imagine how bewildered users would be if they are not fully disciplined in the ethic of their utilisation.

It is here that we should once again consider the imperative of self-searching.

What have we done in any substantial way to prevent the innocent children of our land falling victim to these massive digital oceans, when they try to swim there without the proper discipline and the right mechanism to absorb the treasures they can offer.

In a praiseworthy public pronouncement, President Mahinda Rajapaksa, insisted on the need to attune the users to the rigid discipline essential to enrich from the universe of knowledge the social media are ready to offer-mostly free.

“Futurism” should become a compulsory area in all the institutions of Sri Lanka’s educational system.

I heard that in an extremely remote area in Sri Lanka, Dambane, students from relatively underprivileged social backgrounds, derive extensive benefits from the Internet and social media, as they have received the proper guidance and due discipline, in the utilisation of knowledge machines.

Imputing the fault on external influences, is not at all the right way to do so. In the immediate slip-stream of the tragic losses of children’s lives, an immediate national policy has to be implemented to prevent a “culture shock” and litanies of tragic outcomes.

Discipline - the key

This is how, supreme spiritual leader the Dalai Lama responded to the crucial question, “Do Facebook and Twitter help or hurt our happiness?”

“It depends on how you use them. If the person himself has a certain inner strength, a certain confidence, then it is no problem.

But if a person’s mind is weak, then there is more confusion. You can’t blame technology.

It depends on the user of technology.” This gem was elicited by a question posed by Elizabeth Dias to Dalai Lama.

This is a holy mantram to chant in the face of any troubling issue, from the myriad of social media of our day.

Thursday, March 27, 2014

හැරයන්න බෑ මට නුඹ ගිය ලෙසින්.........................

හඩන තරම් ඔබ හින්දා කවුරුවත් දන්නෙ නෑ
යන්න ගියත් මා රිදවා කිසිදා තරහක් නෑ
නොලැබෙනවා සිත කීවත් ආදරේ අඩුවක් නෑ
හීනෙන්වත් ළගට එන්න මට අවසර නෑ

හිත දන්නෙ නෑ ඔයා වෙන්වුනු බවක්
අදහන්නෙ නෑ තවත් කෙනෙකුගෙ හදක්
හිනැහෙන්න බෑ කදුළු ඉස්සර කරන්
දුරයන්න බෑ මට නුඹගෙන් බිදක්

සුවදවත් නෑ තියා යන්නට ගිහින්
මගේ වෙන්නෑ ආයෙත් කවදාකවත්
හමුවෙන්න බෑ හිතුවත් පෙම්කළ සිතින්
හැරයන්න බෑ මට නුඹ ගිය ලෙසින්

Monday, March 24, 2014

ඒත් එයාත් එක්ක ගිහින් ජිවත් වෙන්නේ කොහොමද ?

'' හිත ගිය ගෑණු ළමයෙක්නම් ඉන්නවා මචං ... එත් ඉතින් කාර් එකක්වත් නැතුව එයා මට කැමතිවෙයිද ? ''

'' කොල්ලනම් හොදයි අනේ... ඒත් එයාත් එක්ක ගිහින් ජිවත් වෙන්නේ කොහොමද ? සල්ලි නැතුව ඉතින් මොනවා තිබුනත් වැඩක් තියනවද ? ''

මෙන්න සුන්දර තාරුණ්‍යට අද වෙලා තියන දේ... මේක මෙහෙම වෙන්න දෙන්න බැහැ . ඔබට ඔබේ තාරුණ්‍ය විදීමට අයිතියක් ඇත. ඔබ දුප්පත් පවුලක උපන් නිසා ඔබට ආදරය අහිමි වෙනවනම් එය මනුස්ස ප්‍රජාව දෙවරක් සිතා බැලිය යුතු නොවේද ?

සුන්දර යුවතියකට තම ජීවිතය මුදල් වෙනුවෙන් කැප කිරීමට වෙනවානම් ඒ යුවතියගේ ආත්මය සමාජයට නොදැනුවත්ම හෝ වයිර නොකරාවිද ? සත්‍ය වශයෙන්ම ඇයද මිලක් නැති ආදරයක් බලාපොරොත්තු නොවන්නේද ?

තරුණ තරුණයිනි .. ඔබලායි අපේ ජිවය අප නුබලාට පොරොන්දු වෙනවා .. නව සමාජවාදී අප පාලනය තුල මෝටර් රථයක් මහා මෙරක් නොවේවි...ඕස්ට්‍රේලියාව , නවසීලන්තය වැනි රටවල මාස 3 ක් රැකියාවක් කලොත් සුවපහසු මෝටර් රථයක් ගැනීමේ හැකියාව ඔනෑම පුද්ගලයෙකුට තිබෙනවා... 
ඉතින් අපේ රටේ මේක කරන්න බැරිද ? පුළුවන් ....අපි ඒක කරලා පෙන්නනවා ..

ඔබට සුවපහසු ජිවිතයක් ලබා දීමට අප ඇප කැප වෙනවා....

එවිට ආදරය දෑවැදි වලට නොවිකිනේවි..... 
එවිට ආදරය මෝටර් රථයකට නොවිකිනේවි...... 

Love, ‘a many splendoured thing’

Love is the most beautiful word in the English language and its meaning in all the languages of the world take humans and animals to the very apex of life. There are a few words which make this word to shine. They are, ‘like’, ‘fond’, ‘hope’ and ‘faith'.

A little child used to jump into a neighbour's arms. He simply clung on to her neck. He was in raptures. This was a very frequent happening. An ordained person who had witnessed this, has asked the little one, “Do you love her that much?” “Yes!” “Why do you love her? Because I like her” the angel had replied. The priest had been overawed. “Out of the mouths of babes does truth pour out” had said an emotionally strained prelate.

We love a person, animal, place, a memory or thing because we like them. Love is with us from the very beginning, and for us humans, the heart is a vital component of love. Let us start at the very beginning. “The spring of love is mother” sang maestro Victor Ratnayake. Mother is love, no one knows how her life giving blood turns to life giving milk. The precursor to this miracle is falling in love. “Love is a many splendoured thing”, “You got to love and laugh a little, cry a little. That's the story of, that's the glory of love.”

Our immortal songs of Nat King Cole, Sridhar's film and song “Kadalike neram Illai (There is no time to love)” broke box office records.

Loving gestures

Then come adjectives and adverbs that lift love to a peak, love cake, lovely couple, lovable children, a very loving gesture.

Yes, everything that touches our heart is linked to love. Shahjahan built one of the wonders of the world, as an edifice of love in memory of his beloved Mumtaz Mahal.

The Taj Mahal is indeed an everlasting memento of love. Lovely music, a sunset, a performance on the stage or playing field make our spirits to soar with “amor” or “love”.

As said by that sweet child, love and ‘like’ along with ‘fond’ could be related to anything on this planet. Especially faith and hope.

Dogs express their love towards humans by wagging their tails, a gentle whine or falling on their backs expecting a caress of love and the cat shows its love by a purr, a meow and a caress at the master's feet. Animals show their love for their offspring, by being suckled by their mothers, by playing with them and by caring for them. They show their love for one's partner by their love calls, amorous dances the sight of which make humans to love our friends on the lower rungs of the evolutionary ladder.

At times man abandons love. ‘when things fall apart’ as said by the famous African writer, man begins to remember the bad side of life. Love begins to shudder. It strives to heal. A person was seated by the sea shore. Despondency and loneliness had diabolically taken over sanity.

Lovely horizon

He approaches the turbulent sea, waving and beckoning him. He sees a lovely horizon of red and blue. A lovely sunset is in the offing. He sees a mother waving some cajans. “Two children of about ten and five are with her. One approaches him. “Uncle, please help me pull my little brother in the ‘Kola pottha’ the immortal ‘sleigh’ made of the branch of the arecanut tree. Mallie loves to be pulled on the sea sand”, He takes him by the hand. The mother smiles. “Their father has gone out to sea. The children are very happy because you are going to help them.” Silently this forlorn human being began pulling the sleigh.

“Uncle, did you also like to ride on these when you were small”. Suddenly memories resplendent with love took over him.

With tears in his eyes he placed the elder brother too on the ‘sleigh’ and went round and round and round. There were four mortals there by the sea who had been conquered by love. The person returned to life, faith and hope, Thanks to memories of a lovely past.

Love will lose its meaning without everlasting preaching's of our celestial teachers. They came to heal the world with their words on Meththa, Karuna, peace and brotherhood among all the people. Christ said ‘Greater love no man has than for him to give his life for his friend.’ And ‘Love thy neighbours as yourself’. How many of our gallant sons gave their love and life in bringing hope and fervent faith to our people and our motherland.

The words of our teachers on love will circle the globe till the end of time.

One of the most righteous, humble and pious human beings who walked on this earth-India's Achcharya Vinoba Bhave told the ultra rich, and the Zamindars of India, “If you have three children in your family think that God has given you four.

So, donate one forth of your wealth to those in need. God will bless you and your other three children”.

His project was called ‘Land through love'. Love would have cried with Joy. Only man, the most consummate of beings has, is and will be able to understand love.

Truly love is life, an offering, a virtue and is everlasting.

Thursday, March 20, 2014

සිහින් සිරුරේ රහස

බර අඩුකර ගෙන සිහින් සිරුරක් ලබාගැනීම සඳහා අතීතයේ පටන් ම ලෝකයේ කොතැනත් තිබී ඇත්තේ විශාල තරගයකි. පහත දැක්වෙන්නේ ඒ සඳහා කාන්තාවන් භාවිත කර තිබෙන අමුතු ක්‍රම 10 කි.


1. දහදිය දැමීම නිසා බර අඩුවන බවට අතීතයේ විශ්වාසයක් විය. එනිසා 90 දශකයේ පැතිර ගිය විලාසිතාවක් වූයේ රබර් යට ඇඳුම් ඇඳීමයි. එහෙත් එවිට සිදුවූයේ තෙතමනය නිසා ලෙඩ රෝග සෑදීමයි.

2. ඇතැම් බටහිර රටවල නිරූපිකාවෝ පිරුණු බව දැනීම සඳහා කපු පුලුන් බෝල ගිල දමති. එහෙත් ඒවා ජීර්ණ පද්ධතියේ දැවටීම නිසා වෙනත් අතුරු ආබාධ ඇති විය.

3. කුසගින්න ඇති කරන ඇතුළු කනේ පීඩන ලක්ෂ්‍ය උත්තේජනය වීම සඳහා ඇතුළු කනට කුඩා කම්බි කැබලි ඇතුළත් කිරීම දහඅට වැනි සියවසේදී සිදුවිය.

4. ආසනික් පෙති දහඅට වැනි සියවසේදී භාවිත වුණේ සිරුරේ පරිවෘත්තිය ක්‍රියා වේගවත් කර කැලරි දහනය ඉක්මන් කිරීමට ය. එහෙත් ඇතැම් විට මේ ආසනික්, විස වීම නිසා මරණය ද සිදුවිය.

5. යම් ආහාරයක් විනාඩියක් තුළ 100 වතාවක් සපා ගිලීම සහ දෙසතියකට වරක් මළපහ කිරීම සිහින් සිරුරේ රහස ලෙසට කලක් සැලකිණි.

6. හැත්තෑව දශකයේ අමෙරිකාවේදී අත්හදා බැලුණු තවත් ක්‍රමයක් වූයේ, මස්කඩවලින් ඉවත් කරන අතුණු බහන් ආදියෙන් තනන ලද කෑම ආහාරයට ගැනීමයි. මේි කෑම ප්‍රෝලින් යනුවෙන් හැඳීන්වූ අතර ප්‍රතිඵලය වූයේ කිහිප දෙනෙක් මරණයට පත්වීමයි.

7. වැදෑමහ හෙවත් කලල බන්ධයෙන් ස්‍රාවය වන හෝමෝන එන්නත් කර ගැනීම සහ දිනකට කැලරි 500 ක් පමණක් ආහාරයට ගැනීම මගින් සිරුර සිහින් වන බව එකල පිළිගත් තවත් මතයක් විය. මේ ආහාර වේලට කීවේ ‘ඩ්ඛ්ට් ඩයට්’ කියා ය.

8. හිරු එළිය සහ අධ්‍යාත්මික දියුණුව පමණක් ඇති තැන, කෑම සහ බීම කොහෙත්ම උවමනා නැති බව 80 දශකයේදී සෞඛ්‍ය විශේෂඥයෝ කියා සිටියහ.

9. පටිපණු බිත්තර ගිල දැමූ විට පටිපණුවන් සිරුරට ආසාදනය වී බර අඩුකරන බවට අතීතයේ විශ්වාස කෙරිණි.

10. සුපිරි ගායිකා බියොන්සේ පසුගිය වසර අග හෙළිකළ ඇගේ සිහින් සිරුරේ රහස මේ සියල්ලටම වඩා ජනපි‍්‍රය ය. ඇය කියා සිටියේ, දින 10 ක් එක දිගට ලෙමනේඩ් සහ විරේක පෙති පමණක් ගත් විට සිරුරේ බර, කැපී පෙනෙන ලෙස අඩුවන බවයි.

ඇසුරිනි

ගිනි ජාලා සහ සමාජ ජාලා

‘ෆේස් බුක්’ යනු දුෂ්ට ඉන්ද්‍රජාලයක් නොවේ. එය සමාජ ජාලයකි. අන්තර්ජාලය වේදිකාව කර ගනිමින් බිහි වූ තවත් තොරතුරු තාක්ෂණයකි. එසේ නම් ‘ෆේස් බුක්’ හෙවත් ‘එෆ්.බී.’ නිසා ජීවිත විනාස වන්නේ යැයි ඇතැමුන් පවසන්නේ ඇයි? සමාජ ජාලා භාවිතය අකැප ද යන පැනයට ඉතාම පැහැදිලි පිළිතුරක් පසු ගිය දිනෙක ෆේස් බුක් අඩවියේ ම කෙනකු මෙලෙස සඳහන් කර තිබිණි. “ගින්දර පිච්චෙනවා කියලා ගින්දර තහනම් කරන් නෑනේ....ඒ වගේ තමයි FB එකත්... පාවිච්චි කරන කෙනා සහ කරන විදිහයි වැදගත්.”

ගින්දර මිනිසාගේ දියුණුව පිණිස ම යොදා ගත හැකි දෙයක් වුවත් ක්ෂණයකින් මහා විපතක් ඇති කිරීමේ හැකියාවක් ගින්දර සතුව ඇත. එසේ නම් සමාජ ජාලා වෙබ් අඩවි තුළ රැඳී කටයුතු කිරීමෙන් කෙනකුට විපතක් නොවන්නේ හෝ වෙන්නේ යැයි ඒක පාර්ශ්වික නිගමනයකට එළඹීම ගින්දර ගැන ගන්නා තීරණයක් හා සමාන ය. එළියේ සිටීම හෝ අඳුරේ සිටීම සිදු වන්නේ කෙතරම් නුවණක්කාර ලෙස ගින්දර හසුරුවන්නට ඔබ සමත් වේ ද යන්න මතය.

මිලියන ගණන් පුදගලයන් විසින් භාවිතයට ගැනෙන ජනප්‍රිය සමාජ ජාලා අඩවි අතර Facebook, Twitter, LinkedIn, Pinterest, Google Plus+, Tumblr, Instagram, VK, Flickr ,MySpace යනු අපට හුරුපුරුදු නම් වේ. එකිනෙකට වෙනස් අභිමතාර්ථ වෙනුවෙන් ඇති වී තිබුණ ද මේ සියලු වෙබ් අඩවිවලින් කරන්නේ නූතන ලෝකයේ තොරතුරු හුවමාරුවයි. මිනිසා එකිනෙකා හා සන්නිවේදනය ඇරඹී මොහොතේ සිට ම නොයෙකුත් ක්‍රමවලින් සමාජ සන්නිවේදනයක් සිදු නොකළේ නම්, එකිනෙකාගේ උදවු සහ සම්පත්වලට පිවිසුමක් නොලැබ මිනිස් සංහතියේ දියුණුවක් සිදු නොවන්නට ඉඩ තිබිණි. ගින්දර යනු එලෙස පණිවිඩ හුවමාරුවට පවා යොදා ගත් එක මාධ්‍යයක් බව අප දන්නා කරුණකි.

සමාජ ජාලා අඩවිවල අයහපත් පැත්තක් ඇති බව ගින්නක් නැතිව දුමක් නොනැ‍ඟෙන්නා වාගේ කාරණාවක් බවත් අප දැන ගත යුතු ය. ගින්දර තමන්ගේ දියුණුව උදෙසා යොදා ගන්නට මිනිසාට හැකියාව ලැබුණෙ එය විමසා අධ්‍යයනයක යෙදීමෙනි. තමන්ගෙන් ඉගෙන ගන්නා මතු පරපුරට එහි ආදීනව කියා දීමෙන් ගින්දර මහෝපකාරී කරගන්නට අපට හැකි වී නම් සමාජ ජාලා පමණක් නොව තව ඕනෑ තරම් දේවල්වලින් දරුවන් විපතට පත්වීම වළකා ඒ වෙනුවට ඔවුන්ගේ දියුණුවට ඒවා භාවිත කරන්නට ඔවුන් පෙලඹවීමට සමාජය සකස් විය යුතු ය.

අන්තර්ජාලය හා සිසුන්ගේ ඇති සම්බන්ධතාව ප්‍රයෝජනයට ගනිමින් ඔවුන්ගේ සන්නිවේදන හැකියා ශක්තිමත් කිරීමට බොහෝ බටහිර රටවල ගුරුවරු කටයුතු කරති. අන්තර්ජාල සමාජය විවිධාකාර ය. ඔවුන් හා අදහස් හුවමාරුවෙන් කෙනකුට පන්නරයක් ලබන්නට හැකියාවක් ඇත. සාමාන්‍යයෙන් කතාබහට ලජ්ජාශීලී පුද්ගලයන්ට, කතාකිරීමට නොහැකි පුද්ගලයන්ට හෝ සැතපුම් ගණන් වෙන්වී සිටින අදරණීයන්ට තම අදහස් හුවමාරුවට මේ සමාජ ජාලා උපකාරී වෙයි. ඒ වාගේ ම නීතිමය කටයුතු, දැනුම බෙදා ගැනීම ආදියට සමාජ ජාලා නිසා මහත් බලපෑමක් ඇති බව සමාජ ජාලා අඩවි අධ්‍යයනයෙන් තොරතුරු රැස් කරන සමාජ විද්‍යඥයන්ගේ මතයයි. මා පවා ලංකාවේ ජීවත් නොවූවත් මගේ පොත්, ගී, මේ තීරු ලිපිය කියවන පාඨක පිරිස හා කිට්ටු සම්බන්ධතාවක් පවත්වාගන්නේ social media වලට පින් සිදු වන්නට ය.

පසු ගිය දිනෙක කෙනකු මට එලෙස ෆේස්බුක් හරහා පණිවිඩයක් ඒවා තිබුණි. එහි සඳහන් වී තිබුණේ “මගේ යාළුවෙක් වෙන්න” කියායි. මට තේරුම් ගිය ආකාරයට පණිවිඩය ඒවා තිබූ තැනැත්තා වැඩිහිටියකු නොවේ. “යාළුවෙක් කියන්නේ කාට ද?” මම පිළිතුරක් යැවීමී. ඒ පණිවිඩය ඒවූ කෙනා ඇත්තටම වයසින් මුහුකුරා නොගිය කෙනෙක් වී පණිවිඩය ලබන තැනැත්තා බොරු ගිණුමකින් පෙනී සිටිනා අපරාධකරුවෙක් වී නම් එතැන කිසියම් ව්‍යසනයකට මුලක් නොවන්නේද? පරිගණක තිරයකට මුවා වී ඕනෑම කෙනකුගේ වෙස් ගෙන සමාජ ජාල තුළ පුද්ගලයෝ සම්බන්ධතා ඇති කරගනිති.

හුවමාරු කරගත යුත්තේ තමන්ට හානියක් නොවන තොරතුරු පමණක් ය. සමාජ ජාලා, කෙනකුගෙ නිර්මාණ, නිෂ්පාදන ඉදිරිපත් කිරීමට මිලියන ගණන් පිරිස නොමිලේම සපයා දෙයි. සමාජ ජාලා නිසා යහපත් සහ අයහපත් යන හේතූ මත එක රැයින් ලොව පුරා ප්‍රසිද්ධ වූ පුදගලයෝ මෙන් ම ධනවත්හු වූ අය ද සිටිති.

තොරතුරු හුවමාරු තාක්ෂණය ඒ තරමට ම නූතන සමාජයීය කටයුතුවලට බලපෑමක් එල්ලකරන තැනට ලෝකය පත් වී හමාර ය. මිලියන ගණන් මිනිසුන් අන්තර්ජාලය හරහා හුවමාරු කරගන්නා තොරතුරු, වෙළෙඳාම් කිරීමෙන් සමාජ ජාල අඩවි හිමිකරුවෝ ලාබ ලබති. එලෙස රැස් කරගන්නා තොරතුරු අනුව, වෙළෙඳපොළ සහ වෙළෙඳ ප්‍රචාරණය හැසිරවීමෙන් තව කොටසක් ලාබ ලබති. කටයුතු එසේ වෙද්දී, තමන්ගේ සැබෑ ජිවීතවල වටිනා කටයුතු පැහැර හරිමින් සමාජ ජාලාවලට තමන් යට කරගන්නට ඉඩ හරින්නේ ද නැතිනම්, සැබෑ මිනිසුන් හා බුද්ධිමත්, ප්‍රසන්න, සතුටු සම්බන්ධතා ඇති කරගනිමින් තමන්ගේ දියුණුවට එය යොදා ගන්නේ ද යන්න තීරණය කළ යුත්තේ අප ය. ඒ ගින්දර, අඳුර නිවා ආලෝකය ගෙන දීමට හා මඟ සොයා ගැනීමට උපකාර කරන්නාක් මෙනි.

Wednesday, March 19, 2014

Terrorist to truth teller?

The ilk of Callum Macrae would have feasted on Niromi de Soyza's 'Tamil Tigress'. Such titles - be it video, audio and text - abound the market now with the blessings of diasporic influences, which in turn plagued the ethnic harmony.

However de Soyza's book offers nothing for these pro-LTTE lobbyists to feast on.

Niromi de Soyza pens her autobiographical memoirs as a female Tiger cadre. In plain terms, her job is not a piece of cake. A female tiger cadre alive to this day is a fact hard to believe - but facts are strange. Even harder to believe is the fact that a living female Tiger soldier would pen her story to print.

That unbelievably comes to pass, since the Tigress ceased to have faith in her own organization. She was disillusioned with the organization's mission, vision and contradictory activities.

Sceptic review

It was two days before Christmas 1987 and I was seventeen years old. The only sound I could hear was that of my thumping heart; all I could see was the fear in the faces of the others. Sweat trickled down my back. We were silent. Our ears were fine-tuned to any sound of stealthy footsteps and our eyes to any sighting of strangers. Our fingers were primed on the triggers of our rifles.

It seemed like a typical morning for us as Tigers, but that was about to change dramatically. By the time the sun would set on us this day, nothing would be the same again. Michael Roberts, in his sceptic review on the book, maintains that the passage gives an erroneous picture of a military encounter between the LTTE and the Government Forces. In 1987 while the Indian Peace Keeping Force (IPKF) agreement was in operation, the LTTE carried out their guerrilla activity in secrecy.

The graphically detailed passage, according to Roberts, could be attributed to a military encounter between the LTTE and the IPK Forces. Non-fiction genre is no alien category to Sri Lankan literature. But its counterpart, fiction, has outsmarted the genre. Non-fiction, or memoirs, has not gained much ground as most Sri Lankan authors do not have resounding life-experiences to share. What is mostly available as non-fiction comes from the Arab world - of their domestic violence and gender harassment.

The non-fiction demands much credibility and assures a good readership audience. Fiction enjoys no such privileges, just like the age-old Twain adage: 'Truth is stranger than fiction'. Anyone could possibly afford to pen fiction, provided they have good imagination and richness in vocabulary. Having said that, 'Tamil Tigress' attracts many speculations on its credibility. It could very well be fiction in the guise of non-fiction as a marketing stunt. All the same, the book is worth reading, as it punctuates gruesome episodes in Sri Lanka's embattled period.

'Tamil Tigress' stands alone in Lanka's postwar literature, owing to its annotated description of the LTTE's brutal training methods. Niromi's tone perhaps pacifies the very same brutality though her description is quite picturesque. Whether it is fiction in the guise of non-fiction or otherwise, the book offers firsthand experience. It is not Narayan Swami who chronicled Prabhakaran as an outsider, but this is Niromi de Soyza who can claim to have been there, done that. Surprisingly she weathered all those hardships to share the story with us today.

Whether the book is authentic or allegedly inauthentic, 'Tamil Tigress' is a broad rubric of reconciliation. The author was raised in a middle-class Tamil Christian family and at 17 ran away from her convent school to join the Tigers. Following her disillusionment, she joins a boarding school in India and later migrates to Australia. Niromi de Soyza adopts her penname in honour of the late journalist Richard Soyza.

Why she goes for a penname may baffle many of us. With the terrorist organization demolished to the ground, at least militarily, how could she possibly have fears about her security? Her passages offer a veiled answer. 'War between the Sri Lankan armed forces and the Tigers then resumed after a short period of peace.

Brutal training methods

With the substantial financial support from the large Tamil diaspora around the world, the guerrilla organisation I left behind became a sophisticated war machine, building extensive global networks and establishing its own air and sea capabilities. The Tigers' methods also became more extreme. Having pioneered the suicide belt, they undertook hundreds of suicide bombing missions (one third of them by females), targeting civilians and politicians as well as military targets. Most notably the Black Tiger suicide squad has been blamed for the assassinations of former Prime Minister Rajiv Gandhi in 1991, Sri Lankan President Ranasinghe Premadasa in 1993, and several other daring and deadly attacks, including the one on the Sri Lankan (Bandaranaike) International airport in 2001. That one word, diaspora, offers sufficient satisfactory grounds for her fears.

Proper permission

It is some time since translations have dominated the book industry. Doubtful it is, though, whether these translations are legitimately processed.

Most books published within fifty years are translated and published with no proper permission obtained from the original publisher.

Most local publishers do not care much about the fact that these books are copy-right protected. Illegal publishing is quite possible, because the original publishers won't trouble themselves to come here and sue the publishers.

Even in such a background, Sarasavi Publishers have sought written permission from the original publishers in publishing the translation. That calls for some applause. 

Sachitra Mahendra - dailynews.lk

Tuesday, March 18, 2014

Generation Y – they're probably no worse than baby-boomers

Besides, whatever you think, this iPhone-toting, skinny-jeaned demographic is pretty convinced it's something special – just like every other generation of young people before it

Name: Generation Y.

Age: Somewhere between 18 and 30.

Appearance: Skinny-jeaned, floppy-haired, massively entitled, whiny.

Hey, I'm somewhere between 18 and 30. Stop being rude. Don't blame me. I'm not an expert, I'm just saying what I see. People get paid a fortune to define the prevailing characteristics of each generation.

And what do those people say? In a nutshell: baby boomers are wealthy and selfish. Generation Xers are disappointed and cynical. And millennials – that's you – are whiny and entitled.

Hey, I said stop being so mean! See? Entitled.

But didn't baby boomers think that Generation X was entitled? And didn't the second world war generation think that baby boomers were entitled? Well, yes, I suppose so. So all you're really saying is that everyone assumes that society peaked when they were a teenager, and that every subsequent generation is a horrible disappointment? Perhaps.

But you're the first generation to call yourselves “digital natives”, which is a horrible term. That just means we know how to use smartphones. But you don't have to use them all the time. You don't have to tweet every meal you eat, or make Vines of every concert you go to, or Snapchat Instagrams of selfies and poke them at people on Facebook. Do you actually know what you're talking about? You want the latest phone and you want the best job, even if you haven't earned it. You think you're special, even though it's painfully obvious to the rest of the world that you're just as mediocre as everyone else. Your life is a mess of unrealistic expectations. Ah, I get it. You're jealous. Not at all. Science is on my side here. The University of New Hampshire did a study and found that all your impossible expectations make you horrible employees. Wow, that's depressing. Can't you say anything to cheer me up? Well, I'm obviously not talking about you here. You're brilliant.

Really? I knew it! Just kidding. You're the worst.

Then how do I get better? You don't. In a couple of years, Generation Z will come of age. Then you'll have someone to pick on for being lazy and disappointing. Honestly, it's so much fun. You'll love it.

Do say: “Clearly none of this applies to me. I really am special.”

Don't say: “But what comes after Generation Z?”

The Guardian 

Pompeii - Losses Steam

Once a thriving part of the Roman Empire, the city of Pompeii was buried in nearly two stories of volcanic ash when Mount Vesuvius exploded in 79 AD. It was a rare volcanic incident that, instead of lava, waves of deadly heat and ash were thrown out that more or less cemented the inhabitants of Pompeii in place, leaving their corpses as eerie evidence when they were unearthed centuries later.

Paul W S Anderson’s ‘Pompeii’ centers on this reality. Dubbed a disaster adventure film which also focuses on two star-crossed lovers ‘Pompeii’ gets off to a promising start with a scene from Milo’s youth. The young lad witnesses his family of Celtic horse tribe being slaughtered by the minions of a Roman senator named Corvus. Around 17 years later the same lad, now a grownup young man, is reintroduced as a slave turned gladiator played by Kit Harrington of ‘Game of Thrones’ fame.

Crisply choreographed

The movie effectively highlights the frivolity of making plans. Corvus has come to Pompeii not only to claim Cassia as his wife but also sponsor her father’s plans in rebuilding the city. Meantime Milo is brought from Brittania and is fated to square off against Pompeii’s reigning champion, Atticus.

As the tug of war for power and love continues Mount Vesuvius waits only making an occasional rumble. This is a sign of the doom which awaits the citizens of Pompeii at the end.

The battle scenes are crisply choreographed. One that particularly stands out is when Milo and Atticus take on a battalion of Roman soldiers. ‘Pompeii’ also offers a visually stunning scale of destruction.

A drawback in the film is that Anderson seems to have staged a lot of tiresome non-action scenes. Milo’s and Pompeiian beauty Cassia’s romance is hardly convincing or charming. The two do not share any romantic vibes as such till the end when they are buried in lava. The only emotion they offer is one of big-eyed sadness. Therefore the climax hardly tugs at our heartstrings.

The fires of Mount Vesuvius seem to be the least of the characters’ concerns at times. The violent release of smoke, fire, and meteoric debris seems to be inserted into the film to increase the dramatic element rather than as its main attraction. Instead Anderson favors fireballs, rains of ash, ground-shredding earthquakes, and a massive tsunami to stir up interest unsuccessfully. Most of the film focuses on the political manipulations of Sutherland’s smirking senator and the lackluster love story between Harington and Browning.

A heart-stopping thriller

‘Pompeii’ has clearly lifted some scenes and lines from movies like ‘Gladiator,’Dante’s Peak’ and ‘The Dark Knight’. It has given a Roman twist to the ‘Titanic’ tale which also focuses on two tragic lovers divided by class scrambling to get to safety amid natural disasters. Meantime their power-drunk nemesis stalks them till the end.

Kit Harington does not seem to be at ease with his character. He seems more confused and intimidated rather than courageous and charismatic. The same could be said of Emily Browning. She hardly seems appropriate for Cassia’s role since she seems older than what the film indicates her to be. One almost wonders what Corvus and Milo sees in her to go to such pains to claim her.

Jessica Lucas is much more charming in contrast to Browning as Cassia’s black lady servant, Ariadne. However the outstanding character in ‘Pompeii’ is Adewale Akinnuoye-Agbaje who plays Atticus, the African gladiator who is one fight away from earning his freedom. Fearsome and brawny, you believe him as a warrior as he wields weapons and threats. All this he does with a charming smile and a twinkle in his eye showing the viewers that there is heart in his character. Therefore his demise touches the viewers more than that of the protagonists.

Kiefer Sutherland does not make a convincing Corvus. He scowls pontificates and yowls about the glory of Rome too many times. ‘Pompeii’ could have been a heart-stopping thriller yet it ends up being a clichéd love story. ‘Pompeii’ is TicketsLK’s first movie distribution in Sri Lanka. The movie is screening at Liberty Lite cinema. 

Ruwini Jayawardana - dailynews.lk

Sunday, March 09, 2014

ජීවිතය යනු කිමැයි

එක් දිනක නැවතුනෙමි
ඒ හදවතේ වේදනාව අසන්නටය...
තව දිනක නැවතුනෙමි
ඒ දෑසෙහි කඳුළු නවතාගන්නටය...
දැන් වේදනාවත් කඳුළුත් නැත.
පියමනිමි
අවන්හලක මධුවිත සොයා.......
පියමනිමි
පාළු මාවතක සලෙළකු සොයා........
පියමනිමි
සයිබර් අවකාශයේ ප්‍රේමය සොයා.......
පියමනිමි
යටගියාවන් වැළලූ තැන් සොයා.........
හමුවුණෙමි
පෙණකැටිති නැඟි මධු බඳුන්................
හමුවුණෙමි
විලිසංගයක් නැති සලෙළුන්.................
හමුවුණෙමි
බොලඳ දෑ කියවන සයිබර් ප්‍රේමයන්.........................
හමුවුණෙමි
වැළලූ තැනින් ඉගිල යන යටගියාවන්..................
හමුවුණෙමි
පෙරළා එන්නෙමි පැනයක් ඉතිරි කරගෙන
ජීවිතය යනු කිමැයි...?

Driving towards the Wonder of Asia

Driving towards the Wonder of Asia: President Mahinda Rajapaksa yesterday opened the first phase of the Outer Circular Highway from Kottawa to Kaduwela. The 11 km road was constructed at a cost of Rs. 27 billion with financial assistance from Japan. Here the President in the driving seat about to cruise along the highway.

කියවීම මිනිසා සම්පූර්ණ කරන බව සබෑය... මේ ඒ ගැන අලුත් සොයා ගැනීමක්‌

කියවීම මිනිසා සම්පූර්ණ කරයි යන රුවන්වැකිය තරමට පට්‌ටා ගහන ලද අදහසක්‌ මෙතෙක්‌ කියවීම වෙනුවෙන් ගොඩ නැගුනේ නැහැ. මුද්‍රිත වගේම විද්යුත් කියවීම මගින්ද මේ අදහස වෙනස්‌ වුණේ නැහැ. වෙනස්‌ වෙන්නෙත් නැහැ. තවත් උදවිය මේ අදහස වෙනස්‌ කරමින් කියවීම මිනිසා අංග සම්පූර්ණ කරයි යනුවෙන් මේ අදහසට නව අර්ථ කථනයක්‌ ලබා දුන්නා. කියවන දේ ගැන තේරුම් බේරුම් කරමින් බොහෝ දෙනාගේ අදහස වුණේ විදිහට අංග සම්පූර්ණ මිනිසෙක්‌ වෙනුවෙන් හරවත් යමක්‌ කියවිය යුතු බවයි. ප්‍රබන්ධ සාහිත්‍ය කියවීම නිසා පුද්ගලයකුට බලපෑමක්‌ සිදු නොවන බව පිළිගෙන තිබුණත් නවකතාව මොළයේ වෙනස්‌කම් ඇති කිරීමට හේතු වෙන බව දැන් පිළිගෙන තිබෙනවා.

නවකතා කියවීම මගින් මිනිසුන්ගේ ජීවිතය වෙනස්‌ වෙන බව ජෝර්ජියාවේ ඇට්‌ලන්ටා හි සිදු කරන ලද අධ්‍යනයක්‌ මගින් පෙන්වා දෙනවා. මෙහිදී ඔවුන් මොළයේ ජාලයන් හඳුනා ගැනීමට පරිලෝකන fMRI පරීක්‌ෂණයන් යොදා ගත්තා. මෙහිදී ප්‍රබන්ධ කතාවකින් කොටසක්‌ කියවන්නට දී දින කිපයක්‌ මොළයේ ක්‍රියාකාරිත්වය අධ්‍යයන කරනු ලැබුවා. මෙහිදී ඔවුන් සිසුන් දොළොස්‌ දෙනෙක්‌ සම්බන්ධ කර ගත්තා. දින දහනවයක කාලයක්‌ තුළ මෙම අධ්‍යනය සිදු කරනු ලැබුවා. මේ සඳහා යොදා ගත්තේ රොබට්‌ හැරිස්‌ විසින් රචනා කරන ලද Pompeii නම් ග්‍රන්ථයයි. මේ වෙනුවෙන් යොදා ගත්තේ ඉතාලියේ සිදු වුණ දරුණු ෙ€දවාචකයක්‌ වූ විසුවියස්‌ ගිනි කන්ද පිපීරීමෙන් සිදු වුණ ෙ€දවාචකයයි. විසුවියස්‌ ගිනිකන්ද පිපිරෙන කල්තියා දැන ගන්නා පුද්ගලයෙක්‌ තමන්ගේ පෙම්වතිය බේරා ගැනීමට දරන වෙහෙස කතාවේ දිග හැරෙන්නේ ත්‍රාසජනක විලාසයකටයි. මෙම කතාවේ තේමාව බෙහෙවින් ප්‍ර්‍රබල බව අධ්‍යනය මෙහෙයවන ඇට්‌ලන්ටාහි එමෝරි විශ්වවිද්‍යාලයේ ග්‍රෙගරි බර්න්ස්‌ සඳහන් කරනවා.

මෙම අධ්‍යනයේදී මුල් දින පහේදී ශිෂ්‍යන්ගේ මොළයේ චුම්බක අනුනාද ප්‍රතිබිම්බ fMRI ස්‌කැන් ජායාරූප ලබා ගත්තා. මේ පිරිසට පොම්පෙයි කතාවෙන් පිටු තිහක්‌ කියවන්නට ලබා දුන්නා. නවකතාව කියවීමට වඩාත් යෝග්‍ය කාලය හවස බැව් මෙහිදී පෙන්වා දී තිබුණා. හවස පොත කියවු අයගෙන් පසු දින උදේ ස්‌කැන් ජායාරූප ලබා ගත්තා. මෙහිදී පෙනී ගියේ මොළයේ fMRI ජායාරූප ලබා දින නවයක්‌ පුරා පොම්පෙයි නවකතාවෙන් පරිච්ඡේද නවයක්‌ කියවන්නට ලබා දීමෙන් පසු නැවතත් දින පහක්‌ මුළුල්ලේ මෙම පිරිසගේ මොළයේ ජායාරූප ලබා ගත්තා. මොළයෙහි භාෂාවට සම්බන්ධව තිබෙන කොටසෙහි ඉහළ වර්ධනයක්‌ සිදු වී තිබෙන බව මෙම අධ්‍යනයේදී පෙනී ගියා.

මොළයේ වම් කොටස භාෂාව හැසිරවීමට බලපාන අතර මධ්‍යම කොටස බෙහෙවින් බලපාන්නේ චාලක මධ්‍යස්‌ථානයක්‌ විදිහටයි. මධ්‍යම කොටසේ තිබෙන නියුරෝන කායික සංවේදන සහ චාලක ක්‍රියාකාරකම් සමග සම්බන්ධයි. අතීතය පටන්ම සමාජ විද්‍යාඥයන්ගේ අදහස වුණේ පුද්ගල ගති පැවතුම් වෙනස්‌ කිරීමට පරිසරය වගේම කියවන පොත පත බෙහෙවින් බලපාන බවයි. මේ නිසාම අතීතයේදී වැඩිහිටියන් දරුවන් වෙනුවෙන් වූ සාහිත්‍යන් ගොඩ නගන්නට වුණේ ඔවුන් පත පොත තුළින් හඳුනා ගත් චරිත අනුව තමන්ගේ ජීවිතය ගොඩනඟා ගනිතැයි වූ පිළිගැනීම නිසයි. මේ අදහස සමාජගතව තිබුණත් ඒ පිටුපස වු විද්‍යාත්මක තත්වය නිශ්චය ලෙසින්ම සනාථ වුණේ නැහැ.

පරික්‌ෂණය සිදු කරන අතරත් සිසුන්ට නවකතාව කියවීමට අවස්‌ථාව ලබා දුන්නා. එවිටත් මොළයේ භාෂාව සමග සම්බන්ධව ක්‍රියා කරන කොටසෙහි ඉහළ සම්බන්ධතාවය ඒ අන්දමින්ම දැක ගන්නට ලැබුණ බව ග්‍රෙගරි බර්න්ස්‌ සඳහන් කරනවා. මේ අන්දමට නවකතාවන් කියවීම මගින් පුද්ගලයන්ගේ මොළයේ ක්‍රියාකාරිත්වයට බලපෑමක්‌ සිදු වෙන බව අධ්‍යනය මගින් පෙන්වා දෙනවා.

Friday, March 07, 2014

March 8 is Int’l Women’s Day: Inspiring change to help domestic violence victims

Domestic violence is one of the most persistent evils in society. No matter where they live, how educated, or how high a place they occupy in their respective societies, the rosy dreams of a happy future for most married women have not just turned sour. They have been shattered into pieces by acts of unspeakable violence perpetrated on them by their husbands.

As the severity of these violent deeds increase, so do the numbers of women on whom they are committed day in, day out.

In Sri Lanka domestic violence is as ubiquitous as the plastic bags one finds in every nook and corner of our streets.

And like most other women mercilessly battered inside their own homes for trivial reasons, by men who once promised to love, honour and protect them, Sri Lanka’s domestic violence victims too suffer their pain and shame in silence within the four walls of their homes.

For years women activists the world over have tried in vain to turn around this rising tide of violence against women inside their homes. But that miracle can only happen when there is a genuine change - a change of heart in our male dominated society towards women in general and empowering victims to live their independent lives.

Change

In this context, the global theme ‘Inspiring Change’ chosen to observe Women’s International Day on March 8 is appropriate and timely. Appropriate, because these crimes have invaded almost every aspect of our social fabric.

Timely, because the victims of these crimes are fast running out of services they urgently need.

The services needed by domestic violence victims are unique and numerous, embracing a wide spectrum of disciplines, says Sumithra Fernando, lawyer, women activist and a senior member of Women-In-Need (WIN) a non governmental organisation created in the 1980s solely to help domestic violence victims in Sri Lanka. “All the services and interventions have to be integrated to provide full and holistic protection to the victims and also to ensure that domestic violence would not recur.”

What kind of services are they, we asked.

“The most needed services are counselling and psychological services, shelters/safe houses, health and medical care, legal and other forms of advice, crisis centres, support groups, sensitisation and awareness raising, outreach and perpetrator programs.”

Are there problems in providing them? Have you identified these gaps?

Challenges

“At WIN, we have identified several challenges and gaps in providing services to Domestic Violence victims.

The main challenge is to decide on the priority of action to be taken. As the victim is in a devastated, confused frame of mind. Her mindset begins to alter in many ways. She may restrict her conversation and initially there may be a delay in offering the services. She may be in fear or shock. This is the biggest challenge for the service provider.

Another challenge or gap, is that domestic violence is not regarded by society as a real issue and everyone lives in denial. The service provider thus has to break the numerous barriers and convince the parties.

Any examples, we asked. Let me cite Kamala’s case.

“Kamala, was subject to violence, both physically and sexually for over a decade. When she informed her parents, she was advised to be patient as the person who wronged her was her husband. When she could not tolerate the harassment any longer she went to the Police station to make a complaint.

The police did not take much notice, and tried to mediate. She was advised to get back to the husband. Ultimately when she was disfigured and disabled she was brought to WIN by a friend.

WIN provided counselling, shelter, legal advice and filed an application for a protection order. Then there was Sumanala.

Sumala was a victim of domestic violence who obtained services from WIN. She was kept in a WIN shelter together with her two children who too were harassed by the father.

She was counselled, and empowered. A protection order was obtained in respect of Sumala and her children. Notice of the protection order was served on the relevant agencies, yet she was confronted by the perpetrator who tried to cut her neck with a sword. She escaped being killed but lost two fingers. She was subject to violence as there was no protection provided for her.

“Medical care and support is one of the significant services required by a victim of Domestic violence. Delay in forwarding the medical reports is another gap we have identified as it inevitably causes delay in the legal process. But here, I should emphasise that the victims need services beyond medical assistance as well. They need empathatical listening and psycho-social support. The medical professionals are cannot spare the time due to large number seeking their services. This is another gap in the services provided for them.

Do you see any gaps in the present role of the police and law enforcing agencies such as the courts in provision of services for women?

“Gender insensitive court procedures discourage women from pursuing their cases. Gender bias permeates the entire fabric of the court systems.

“Law enforcement agencies also tend to consider domestic violence as a private or a family issue and not a violation of rights or a case of abuse. Domestic violence is the last on their priority lists and often it is a matter of trivilisation and negative attitudes. Police at most times mediate the cases in a very unprofessional manner. The family counsellors too reconcile the cases without considering all the circumstances.

“Anula is a tragic example. She was asked to get back with her husband by the family counsellor although it was brought to the notice of the judiciary that her life was in danger.

“Within a week she was brought back to the hospital and it was said that her husband forced alcohol into her mouth and she died. Her death could have been prevented if the parties acted with responsibility and professionalism.

“Double victimisation is a major hindrance in victims obtaining services. The phenomenon of the victim of physical and sexual violence being twice victimised, first by the abuse and then by the blame adduced by the blame that accompanies it, makes the victim reluctant to seek assistance.”

Counsellors, we know play a vital part in reintegrating these unfortunate women to the normal stream of society. We asked Fernando her views on their supportive roles. She had this to say:

“A counsellor is an adviser, guide, confidante, advocate, teacher, mentor, director, and instructor. An effective counsellor is a trusted confidante who listens, reassures, and accepts the victim and the survivors, guides her in exploring options and, deciding what action, if any to be taken. Gender Based Violence (GBV) counselling which includes domestic violence counselling is not same as medication and conflict resolution.

“Working with perpetrators is risky and requires special planning, but it can be extremely rewarding. At the same time it can also be intensely frustrating.

Empowerment

“Empowerment and confidentiality are the key concepts in gender violence counselling.

“However, there are some facts one must bear in mind: Many victims of GBV want someone to tell the abuser to stop, but this intervention is inappropriate for GBV counsellor to undertake. GBV counsellors do not necessarily know what is right for the victim/survivor, as one solution will not fit all individuals. GBV counselling should thus facilitate client’s own decision making process.

“Most women regard domestic violence as their overwhelming GBV problem. Once aware of gender equality and human rights, they want the abuse to stop. They want someone to tell the abuser to stop.

“Counsellors not trained in such interventions do not know how to respond. So the real challenges here is that the Counsellor’s frustration in not being able to solve GBV cases will often take them out of a supportive role and into a stronger advice giving role.

This negates the idea of empowerment. Counsellors should guide the survivors to decisions and not make decisions for them and not tell them what to do.”

Is there an effective plan that could be put in place?

“Any plan should include an array of actions and services to reduce suffering and to increase functioning. It should also include help in the following areas: social and economic empowerment, social integration through group activities, social acceptance supportive community attitudes.”

To our final question on how we can persuade more victims to come forward and break the silence, she says, “Domestic violence incidents are concealed from everyone, even from the family.

“Stepping forward to break the silence is thus remarkable and brave: it is a statement of extreme trust in the person in whom the victim confides, someone she trusts, someone she feels can provide help.

“Women coming for help to a crisis centre must feel that way, to break their silence”.

Autism and the value of adaptive functional living skills

Autism is a neuro developmental disorder, characterised by impaired social interactions, impaired verbal and non-verbal communication and by restricted and repetitive or stereotyped behaviour. It typically presents before a child is three years old, although in some instances children appear to regress after developing along an age-typical trajectory.

Along with the characteristic symptoms of autism, many individuals with the disorder also have deficits in their ability to function independently and need extensive assistance or instruction to complete daily living activities.

It is important to teach adaptive functional living skills to such individuals to increase their independence, provide the ability to make choices and to alleviate stress on the family.

There are four primary skill sets that should be taught to individuals with autism and two secondary skill sets that can be taught depending on the individual's functioning.

The primary skill sets are:

Basic living skills

This includes basic self-help, self-care, self-management, hygiene routines, and core communication skills. These skills are considered a prerequisite for any functional skills program for any individual regardless of age, setting or disability.

These essential skills, if not mastered, will have a profound impact on an individual's ability to live independently, to be successful in school, and to take advantage of various social and recreational activities throughout their life.

Home skills

Regardless of the individuals living arrangement (living with parents, in a group home or independently), home skills provide essential skills required for living in the home. Some examples include meal preparation, laundry and general housekeeping.

Community participation skills

Participating in the community begins with learning to physically navigate the environment in a safe manner as well effectively communicate with people encountered while walking or while being transported. To be able to shop in grocery and department stores (independently or with a caregiver), use public transit or travel in a private vehicle in a safe manner and eat a fast food or sit-down restaurants requires a wide variety of skills.

The ability to tell time and use time related concepts, making and keeping appointments and other skills to help the individual interact with others in the community are also considered.

School skills

It is important for the individual to be an active participant in a variety of skills, routines and social situations in educational settings. These skills are essential in striving for independence and successful functioning in different types of classrooms, in all parts of the school campus, and with peers and various staff. Some examples include following instructions, following routines and social skills.

The two secondary skill sets are the following:

Vocation skills

It is important to teach vocation skills if an individual is of a higher level of functioning and can learn skills that will enable that individual to find meaningful employment. Vocation skills need to be paired with a workplace that will be willing to accommodate the individual.

The individual, family, clinician involved with training and the workplace management need to agree upon certain rules and guidelines which both the individual and workplace will follow and create a job task list for the individual to independently execute.

Independent living skills

These are skills that an individual needs to learn to live independently (or semi-independently). Most individuals with autism typically live with a family member who cares for them; although there is a certain population that also find themselves in a group home type setting. It is important that these individuals learn independent living skills to gain independence with their lives and the choices they make as well as to be safe.

Adaptive Functional Living Skills (AFLS) should be taught when the child is young and more malleable to learn. When routines for learning these skills are put in place early, it is easier for the child to understand and follow, for the clinician to teach and for the family to maintain.

As the child gets older, if any maladaptive routines and behaviours exist (or lack of any routine exist) they become stronger and more persistent.

The longer these behaviours are exhibited, the longer they will be reinforced. The longer such behaviours are reinforced, the harder it will be to replace those behaviours.

Thus, the individual will be more resistant to change and may exhibit behaviours such as aggression or withdrawal if the existing situation is altered.

Responsibility

As the individual gets older, it becomes harder for the family to continue shouldering the responsibility of carrying out adaptive living functions for the individual and this can cause excessive stress and burnout for the main caregiver or the family as a whole.

As the main caregivers get older and ultimately become unable to care for the individual with autism, the individual is often left helpless, as they do not have the skills to help themselves or know how to receive help from others. Furthermore, it becomes more challenging for unfamiliar adults to assist adults with autism who have no AFLS (as opposed to children). Other issues to keep in mind with this population are the individuals’ inability to understand and accept change (e.g. A different adult attending to them, a different living arrangement), change related aggression as well as the risk of being taken advantage of and abuse by unknown individuals.

Understanding how an individual learns is vital in deciding which teaching strategy to use to teach adaptive functional living skills.

Furthermore, teaching these skills properly and accurately the first time is imperative, as it is difficult for individuals with autism to ‘unlearn’ what they have already learned. If you or a family member will benefit from learning adaptive functional living skills it is important to connect with an experienced and qualified behaviour therapist to get the process started.

The writer is a Consultant Behaviour Therapist.

සුන්දරත්වයෙන් පිරි සොඳුරුම සිහිනේ..... නෙත් දෙකින් අරන් එනු මැන සඳපානේ.....

විරහවෙන් වේදනා විඳින හදවත්වලට සියුම් මිහිරක්‌ ගෙනෙන්නට ගීතයට සුවිශේෂ වූ හැකියාවක්‌ ඇත. යෞවනයත්, විරහ ගීතයත් අතර ඇත්තේ සුපෙම් වූ බැඳියාවකි. විරහ ගීතයේ ආත්මීය බව පසක්‌ කරමින් යෞවන සිත් තුළ සදාකාලිකවම ලැගුම් ගත් අග්‍රගණ්‍ය ගායන ශිල්පියෙකු දැයෙන් නික්‌මගොස්‌ මෙම 10 වැනිදාට දහසය වසක්‌ පිරීම නිමිත්තෙන් මෙසේ සටහන් තබමු.

සැන්දැ යාමේ... රන්තරු යායේ

චංචල රේඛා පාවී යාවී

මේ ගංගාවේ... පාවි යාවි

අඳුර උතුරා ඉවුරු යායේ 

රෑහි ගී විසිරේ...

පෙරසේ පායා සඳුනේ නාවේ

ඇයිදෝ...

විරහ ගීතයේ රස උල්පත වී දශක තුනකටත් අධික කාලයක්‌ සජීවී ගී හඬින් යෞවන සිත් නැළවූ සදාදරණීය ගායන ශිල්පී මිල්ටන් මල්ලවාරච්චි පිළිබඳ මතකයන් ආවර්ජනය කරමින් ඔහු ගැයූ ගී මල් වරුසාවෙන් තෙමුණු ඔබේ සිත් සැනහෙන්නට මේ ගී පද බැඳි ගී මතකයට නැඟේවි. 

දිනෙක රන් සළු පළඳා සඳ නැගි වේලාවෙන්

රැගෙන ඔබ ගෙන යමි කුමරියෙ

පෙම් දෝලාවෙන්....

විරහ ගීත, ප්‍රේමනීය ගීත මෙන්ම වෙනත් තේමාවන් ඔස්‌සේ මිල්ටන් මල්ලවාරච්චි ගැයූ ගීත එක්‌දහස්‌ අටසියයක්‌ පමණ ඇත. මෙහි සුවිශේෂ බව වන්නේ ඒ හැම ගීතයක්‌ම අතිශයින්ම ජනප්‍රිය ගීත බවට පත්වීමත් ඒ හැම ගීතයක්‌ම ස්‌වතන්ත්‍ර ගී නිර්මාණ වීමත්ය.

සඳුගේ සිහිල් සිනා රැල් පාවී

විහිදුණු වළා තලාවේ

ඇවිලේ ඔබේ නුවන් මා දෑසේ

සමනල කුමාරියේ...

මිල්ටන් ගැයූ හැම ගීතයක්‌ම ශ්‍රාවකයා තුළ ඇද බැඳ තබන්නට හේතුවූ සුවිශේෂම කාරණය වන්නේ ගී පද රචනාවල ඇති අරුත්බර බවටත් ගී තනු හා සංගීත සංකලනයන්ටත් ඒ හා ඔහුගේ ඒ හැඟුම්බර කටහඬ හැඟීම් දනවන්නට උත්තේජනයක්‌ වන නිසාය. 

සඳෙන් එහා... කඳු මුදුන් ඉමේ

හිමව් තලාවේ තුෂාරයේ...

ඔහුගේ ඒ ලයාන්විත ගී හඬ විරහවෙන් හා ප්‍රේමයෙන් වෙළී ගිය සිත් නිවාලන්නට සුන්දරත්වයෙන් පුරවාලන්නට අම රස මිහිරක්‌ම විය. 

පෙර එක දවසක සඳ නැති සවසක

ඔබ මා සමුගත් ඉවුරු තලාවක

යළි අප හමුවේවා...

ප්‍රේමයෙන් පරාජිත, ආදරය අහිමි වූ හදවත් වෙනුවෙන් මිල්ටන් බොහෝ ගීත ගැයුවේය.

සුන්දරත්වයෙන් පිරි සොඳුරුම සිහිනේ...

නෙත් දෙකින් අරන් එනු මැන සඳ පානේ...

සීමා මායිම් නැති විරහවේත්, ප්‍රේමයේත් විවිධ පරාසයන් සොයා ඔහුගේ ගී හඬ විකාශය වන්නට විය. යොවුන් සිත් තුළ සන්තර්පනය වන සිතුවිලි හැඟීම් ඔහුගේ ගීවලින් පිළිබිඹු වන්නට විය. 

රන්මසු නෑ කියා... මා දිළිඳුයි කියා...

කීවා... මට තව මතකයි ඒවා...

මැදුරේ දොරගුළු ලූ නියා

අඳුරේ මා තනිවූ නියා...

ශෘංගාරයේ මිහිර විරහවේ ශෝකාන්ත බව මෙන්ම එහි යථාර්ථය පිළිබඳවත් විවිධ තේමාවන් යටතේ මිල්ටන් විශාල ගී ප්‍රමාණයක්‌ ගැයුවේය. 

වැරදීම කාගේ - දෝසෙන් වුණාදෝ

නොදැනේ අපේ ආදරේ

රහසේ බැඳිලා කාලේ ගෙවූදා

සිහිවේ ගමේ පාසලේ....

පිබිදෙන යෞවනය තුළින් උපදින නැවුම් ආදරයට, හැඟීම්වලට රස කලතත් අලුත් අරුතක්‌ එක්‌ කරන්නට ඒ ලයාන්විත හඬට පුදුමාකාර වූ හැකියාවක්‌ තිබිණ.

සඳ උතුරා ගංගාවේ...

ඔබෙ රුව දෝ මැවුණේ...

විරහ ගීතයේ භාවාත්මක භාවයන් ඔහුගේ හඬ තුළත්, ගායන හැකියාව තුළත් අද්විතීය අයුරින් ගැබ්ව තිබීම ඒ හඬටම ආවේනික වූ ලක්‍ෂණයකි. විරල බවකි. 

ගෙවල් අද්දර පුංචි මිදුලේ

සැදූ සෙල්ලම් ගෙවල් වාගේ

බිඳී වැටුණා වේ... පැතු අවිහිංසක 

පැතුමන් අප බාලේ...

ආදරය බොළඳය. බොළඳ බව නොවී නම් එහි ආදරයක්‌ ද නොපවතී. බොළඳ ආදරය එහි පිවිතුරු බව හිරිමල් වියෙහි හැම හදවතකටම දැනේ.

සුළඟේ පාවී... ඈ වෙත යාවී...

මා සිතූ සිතුම්...

සිහින විමානෙන් ගෙනා

මා පැතූ පැතුම්...

දශක කිහිපයකට පෙර ඔහු ගැයූ ගී අදටත් අලුත් වෙමින් යෞවනය තුළ සදාකල්හිම ලැගුම් ගත් ගීත සමුදායක්‌ මිල්ටන් ගායනා කර ඇත. 

උපුල් නුවන් විදහා... ඔබ සිනාසුණා

මම සිනාසුණා...

පුළුන් රොදක්‌ කළ මා... ළඳකි වාසනා...

නම මෝනාලිසා...

ආදරය හැම විටම සුන්දරත්වයෙන් ප්‍රේමණීය බවින් පිරී පවතියි. ප්‍රේමය බැඳීමෙන් ගිලිහී යන මොහොතක විරහව දැනේ. අහිමි වූ ආදරය, පරාජිත වූ ප්‍රේමය, නොලැබුණු සෙනෙහස විරහව බවට පත්වන්නේ නිරායාසයෙනි. මිල්ටන් මේ යථාර්ථය හොඳින් හඳුනාගෙන ඔවුන්ගේ හිත් තුළට කි¹ බැස යන ගීත ගැයුවේය. 

සංසාර සෙවණැල්ල...

ලෙස ආ පතාලා....

ශෘංගාර රස දෙන්න

කලතා පෙරාලා....

මිල්ටන්ගේ ගායනා දිවියට පිවිසෙන යුගයේ සමාජ පෙරළියක්‌ සිදු වෙමින් තිබිණ. ඇති නැති වත් පොහොසත්කම් තුළ සිරිත් ගතානුගතික බවින් මිදී අලුත් පරිවර්තනයක්‌ වෙමින් පැවතුණි.

පොහොසත් පෙම්වතියන්ට ආදරය කරන දිළිඳු තරුණ පෙම්වතුනුත් සමාජයේ ආකර්ෂණය වන චරිත බවට පත්විය. මේ වෙනුවෙන් නවකතා, කෙටිකතා, චිත්‍රපට, වේදිකා නාට්‍ය මෙන්ම කවි ගීත විශාල වශයෙන් නිර්මාණය වන්නට විය. 

මේ සමාජ පෙරළිය එහි ප්‍රස්‌තූතය මිල්ටන්ට කදිම තෝතැන්නක්‌ විය. ආගමික දේශාභිමානි ගීත අභිබවා විරහ ගීතයට එම යුගය සැබෑවටම ක්‌ෂේම භූමියක්‌ විය. මිල්ටන් මෙයින් වඩාත්ම පල නෙලාගත් ගායන ශිල්පියා බවට පත්විය.

රන් මසු නෑ කියා... මා දිළිඳුයි කියා...

කීවා... මට තව මතකයි ඒවා...

මැඳුරේ දොරගුළු ලූ නියා....

අඳුරේ මා තනි වූ නියා...

මෙවැනි ගීත සිය ගණනක්‌ මිල්ටන් ගායනා කරන විට ඒ හැම ගීතයකම රසිකයන් හදවතින්ම වැළඳ ගන්නට විය.

ගංගා යමුණා ඉවුරු සමීරේ

ඔබ මා හමුවූ සොඳුරු සැඳෑවේ

සමුගෙන යන්නට අවසර දෙනු මැන 

මට පෙම්බැඳි සිටු කුමාරියේ...

මිල්ටන් ගැයූ දෙදහසකට ආසන්න ගීත අතරේ ඔහු වඩාත් ප්‍රිය කළ විරහ ගීත ආදර ගීත කිහිපයක්‌ද විය.

මධුමල ලෙස මෘදු මගේ ප්‍රියාදර 

මිහිරාවිය වෙතටයි...

එම ගීත කිහිපයට කෙතරම් ආදරේ කළේද යත් කරුණාරත්න අබේසේකරයන් රචිත ඒ ගීවල අත් පිටපත් මිල්ටන් මියයන තුරුත් ඔහු සතුව තිබිණ.

මිල්ටන් ගීත අතිශය ජනප්‍රිය ගීත බවට පත්වීමට මූලික හේතු සාධකය ඔහුගේ ඒ ලයාන්විත හැඟුම්බර කටහඬ බව සැබෑය. එය ප්‍රත්‍යක්‍ෂ වන කරුණකි. ඔහුට ලැබුණු ගීත රචනා තනු නිර්මාණ මෙන්ම සංගීත සංකලනයන්ද මේ ගීත ජනප්‍රිය වීමට හේතු සාධක වන්නට ඇත. මිල්ටන් මල්ලවාරච්චිට ගීත රචනා කළ ගීත රචකයන් බොහෝ දෙනෙක්‌ සිටිති. කරුණාරත්න අබේසේකරයන් ලියූ මිල්ටන් ගැයූ පළමු ගීත හතරේ පටන් ගීත විශාල ප්‍රමාණයක්‌ රචනා කළේය. ප්‍රේමකීර්ති ද අල්විස්‌, කුලරත්න ආරියවංශ, කේ. ඩී. කේ. ධර්මවර්ධන, අජන්තා රණසිංහ, උපාලි ධනවලවිතාන, ඔගස්‌ටස්‌ විනයාගරත්නම්, ලූෂන් බුලත්සිංහල, සෝමපාල ලීලානන්ද, ක්‌ලැරන්ස්‌ විඡේවර්ධන, සිරි කුලරත්න, කුමාර හෙට්‌ටිආරච්චි, සනත් ගුණතිලක, සී. ටී. පෙරේරා, හේමසිරි හල්පිට, ආනන්ද පද්මසිරි ඇතුළු තවත් ජනප්‍රිය ගීත රචකයන් රැසක්‌ මිල්ටන් ගැයූ ගීතවලට ගී පද මාලා එක්‌කර ඇත. ඔහුට ගීත ලියූ ගීත රචකයන් අතරට එන්නට මේ ලිපිය ලියන මටද අවස්‌ථා කිහිපයක්‌ උදාවීම මා ලැබූ වාසනාවක්‌ සේ මට දැනේ. මිල්ටන්ගේ ගීත ජනප්‍රිය වීමට ඔහුගේ ගීතවලට සංගීතයෙන් විශාල මෙහෙයක්‌ කළ සංගීතවේදීන් විශාල ප්‍රමාණයක්‌ද සිටී. මොහොමඩ් සාලි, එම්. කේ. රොක්‌සාමි, සරත් දසනායක, සෝමපාල රත්නායක, ස්‌ටැන්ලි පීරිස්‌, ක්‌ලැරන්ස්‌ විඡේවර්ධන, පැටි්‍රක්‌ දෙනිපිටිය, වික්‌ටර් රත්නායක, නිමල් මෙන්ඩිස්‌, රෝහණ වීරසිංහ, අර්නස්‌ට්‌ සොයිසා, සරත් ද අල්විස්‌, මහින්ද බණ්‌ඩාර, උපාලි කන්නන්ගර ඇතුළු සංගීතඥයන් රැසක්‌ මිල්ටන්ගේ ගීතවලට තනු හා සංගීත නිර්මාණ කර ඇත. 

සුවහසක්‌ රසික සහෘදයන් විරහ ගීතයෙන් රසවත් කළ මිල්ටන් මල්ලවාරච්චි නම් ඒ අග්‍රගණ්‍ය ගායන ශිල්පියාගේ ඒ ගී හඬ දිනෙන් දින අලුත් වන යෞවනය තුළ ලැගුම් ගනු ඇත. මිල්ටන් ඔබ අපෙන් සමුගෙන ගියද තවත් යුග යුග ගණන් ගත වුණද, අපේ හදවත් තුළ ඔබේ ගී හඬ සදාකාලිකය. ඔබ අමරණීයය. හිමි බුදුවන බෝ මැඩ ඔබ නෙළුමක්‌ වේවා...