Pages

Wednesday, July 31, 2013

ජීවිතේ කියා දුන්න, ආදරී ඔයා.....

හිත අස්සට හීන ගොඩක්
ගෙනල්ල දුන්න...
ඔය ඇස් දෙක අමතක කර
හිදින්නේ කොහොම...
සුළග වගේ මා අතහැර 
දුරක යන්නට...
වරද මගේ රත්තරනේ 
කියලා දෙන්න.....

කදුලක් කදුලක් ගානේ
පෙම දියකරලා...
සුසුමක් ගානේ හදවත
දුක් ගිනි අවුලා...
අමතක කර ලන්නට බෑ
මටනම් කිසිදා...
ආදරේ කියාදුන්න
ආදරේ ඔයා.....

දැවුණත් දැවුණත් මියගිය
පෙම සිහි කරලා...
සුවදක් වත් නෑ මතකයේ
අදනම් ඇදීලා...
අමතක කර ලන්නට බෑ
මට නම් කිසිදා...
ජීවිතේ කියා දුන්න
ආදරී ඔයා.....

Tuesday, July 30, 2013

Because life is real...‘Nikini Vassa’

Touching upon the themes of life, death and hope director Aruna Jayawardana's directorial debut 'Nikini Vassa' (August Drizzle: Rain that Never Kisses the Earth) is unfurling in CEL circuit cinemas these days. The movie has won awards and made its presence felt at many international film festivals.

It bagged the Golden Cyclo Best Film Award and the Netpack Jury Award at the 18th Vesoul International Film Festival in France in 2012. It also won Chandani Seneviratne the Best Actress award at the Dubai International film Festival in 2011.
Chandani Seneviratne in ‘Nikini Vassa’

It has represented Sri Lanka at the Singapore International Film Festival, Busan International Film Festival, Mumbai International Film Festival and Kerala International Film Festival. Dr Kusumsiri de Silva has produced 'Nikini Vassa'.

'Nikini Vassa' is a result of a newspaper article that Jayawardana happened to come across in 2008. The story prompted him to explore the lives of the characters included in the incident.

"The film is about real life characters. The society is oblivious about their existence. They treat them as bad omens due to their choice in their career. Yet they need them at some stage in their life. The tale took shape in my mind and I realized that this is a good story to bring to the reel because it has a lot of aspects which we can explore cinematically," Jayawardana explained the concept behind his award winning production.

The screenplay of 'Nikini Vassa' too is penned by him. This, he says, was no challenge since he has also contributed to writing the script and co directed 'Dancing Star', the movie which grossed the highest income in Sri Lanka in 2009.

KEEP that smile ON- even on your corpse..!

A smile is one of the most ecstatic forms of expression. The corners of the mouth are turned upward. A smiling moon and the sun are depicted with captured mouths in children’s stories and cartoon. A sign of a smile, if turned downwards, then it is a gesture of anger and disappointment.

A smile is a sign of recognition, an indication of a persons feeling towards an animate or inanimate subject. It is universal and belongs to all mankind. Knowledge of a language, time, and place are irrelevant only from our senses. One or more, in our own lovely land, a smile among her people has been an inborn virtue, a contagious smile.

Adjusting a smile

Man can adjust a smile in accordance with the situation. One can listen to gossip and slanderous chatter with a subtle smile while judging the character of the narrator. There are a few persons who display permanent smiles.

This is graphically shown in the faces of some nationalities. A few keep on smiling whilst withholding their temper and tongue. A lingering smile between two in a bus, train, bus stop or on the pavement, may find themselves on the poruwa or altar. Come to think of it even our lovely pets show their smile with their eyes, wagging of the tail, caressing their bodies on our legs with shines and meows. The essence of a smile is shown in the eyes.

A babe knows most lovably the sign of a smile, smiles back. Of course, there is the smile of the diplomat. A disarming smile while his country is arming.

We cannot forget the lovely songs of yesteryear. Not king Coles That certain smile, There is a smile on your face Brother John in the film The singing nun, Pack up your troubles in your old kit bag and smile, smile, smile, and when Irish eyes are smiling - The song writer of the latter had not heard of the Sri Lankan smile when it was composed.

Everyone Should Love ‘Kottu,’ It’s Just Patriotism!

Like a Rock Star rocking the stadium with his pulsating music, he would clash his metal blades to create exhilarating rhythms. As the metal clatters to create vibrant tunes, you would wait in anticipation to taste his musical masterpiece. The whole process of making a Kottu is so exhilarating that it is musical. The thrill in the overall experience is such that it makes your taste buds waltz in ecstasy.

If a Kottu Baas could create all those exhilarating emotions, would it be an exaggeration to call him a Rock Star? May be not, the feelings that he arouses are so pulsating that your everyday Kottu Baas is worthy of being called a ‘Rock Star.’For what he eventually composes and serves to you on a platter has the capacity to lift your spirits and revitalize your soul with zest and energy.

As an avid Kottu enthusiast Phusathi Liyanarchchi would say, ‘ Kottu, just as the name suggests never fails to tease the taste buds by its fusion of taste; the slight tinge of Sri Lankan along with a zillion others is exactly what you would need to fill you up after an exhausting day.’

Kottu deserves better

As the seasoned culinary specialist, Chef Publis Silva explains, “making Kottu is an art and a one big musical performance.’

However, Kottu is never placed in the same pedestal as the so called Sinhalese traditional food which we embrace with so much heart. Though Kottu has transcended social boundaries to become a popular meal among rich and outgoing, it has always being treated as a junk food, nothing more than that.

Sunday, July 28, 2013

Multi-faceted professor now double D.Litt

When a 64-year-old academic devotes a good part of his life for the welfare of undergraduates and the progress of the university he serves in, he certainly deserves recognition. In addition to being an academic, he is also a researcher of music and literature, a literary conservationist, a film director, author and lyricist. His record is certainly one not many can match. He is Dr Sunil Ariyaratne, Senior Professor of Sinhala at the Sri Jayawardenapura University.

Last week, the University where he has served since 1985 (after a short stint at the Kelaniya University having moved out of the Jaffna University, when all the Sinhala Faculty academic staff and the students were sent to other universities in 1979 due to the communal problems), awarded him an honorary degree of Doctor of Letters recognizing his yeoman service. In fact, this was the second time he was honoured with a D.Litt, the same honour having been bestowed on him two years ago by the University of Visual and Performing Arts.

Royal baby: the legacy of the Royal Georges

Prince George of Cambridge

The infant Prince George of Cambridge is the latest in a long line of royal Georges, with his six ruling namesakes leaving a colourful legacy which has defined the modern monarchy.

Former King Georges include one monarch considered "mad", another who locked his own wife in prison and a third who was the subject of a recent Oscar-winning film. One became the last king to fight alongside his own soldiers, two others stood as the backbone of the nation during the First and Second World Wars and one 19th century ruler created the palaces and pageantry of today’s monarchy.

Saturday, July 27, 2013

මම ගමන් ආපු තනි මිනිහෙක්‌ - දයාසිරි ජයසේකර


දුරකථනයෙන් දයාසිරිව අල්ලා ගන්නට සජිත් උත්සාහ කළත් එය අසාර්ථක විය.අවසානයේ දයාසිරි දුරකථනයෙන් අල්ලා ගැනීමට සජිත්ට හැකිවූයේ රාත්‍රි 12.00 ට පමණය.

"දයා මොකක්‌ද මේ හැම තැනම ලොකුවට යන කතාව.කටකතා ගියාට ඔයා ඉක්‌මන් තීරණයක්‌ එහෙම අරගෙන නෑ නේද?"

"මොකක්‌ ගැනද? "

"ඔයා යන්නෙ නැහැ නේද?"

"නැහැ මචං,මම යන්න තීරණය කරල ඉවරයි."දයාසිරි එක එල්ලේම කියා සිටියේය.

"දයා ඔය තරම් කලබල වෙන්න එපා. ඔයාට පක්‍ෂය දාල යන්න ඕන තරම් හේතු තියෙන බව ඇත්ත.ඒ වුණාට මේක දාල යන එක නෙවෙයි උත්තරය.මෙතනම ඉඳගෙන පක්‍ෂය උඩට ගන්න මාර්ගයක්‌ හොයන්න.... ඉවසන්න පුරුදු වෙන්න මාව ආදර්ශෙට ගන්න" සජිත් කීවේය.

"සජිත්....ඔයා ප්‍රේමදාස මහත්තයගෙ පුතා.ඔයා මෙතන ඉඳන් ඉවසුවට කමක්‌ නෑ. ඔයාට කවද හරි ඉවසීමෙන් සැනසීම ලැබෙනවා. එහෙත් මම ඉවසල තේරුමක්‌ නෑ.මම ගමන් ආපු තනි මිනිහෙක්‌ විතරයි"දයාසිරි කීවේය.

මේ අයුරින් ඇදී ගිය කතාබහ අවසන් වූයේ දෙදෙනාටම ඉන් එහාට කතා කරගන්නට කිසි දෙයක්‌ නොමැති නිසාය. 

දයාසිරි එදින රාත්‍රියේ නිදි වර්ජිතවම කරනු ලැබුවේ පාර්ලිමේන්තුවේදී කිරීම සඳහා විශේෂ ප්‍රකාශයක්‌ සූදානම් කිරීමයි. 

පසුදා පාන්දරම දයාසිරි වෙනදාටත් වඩා ඕනෑකමින් පාර්ලිමේන්තුවට ගියේය.ඔහු පාර්ලිමේන්තුවට යන විට හුඟදෙනෙක්‌ කතාබහ කරමින් සිටින්නේ තමන් ගැන බව ඔහුටතේරුණේ නැත.කෙළින්ම පාර්ලිමේන්තුවේ පුස්‌තකාලයට ගිය දයාසිරි තමන් ඊයේ රෑ ලියාගත් කතාවේ අඩුපාඩු සකසමින් ලිපිගොනුවකට හිස ඔබා ගත්තේය. 

මේ අතර තවත් විශේෂ ප්‍රශ්නයක්‌ සඳහා කරුණු සූදානම් කිරීමට සජිත් ප්‍රේමදාස ද පාර්ලිමේන්තුවට පැමිණියේය.සජිත් පැමිණ වාඩිවූයේ ද දයාසිරි සිටි මේසයේමය. 

"මොකක්‌ද ඔයා ඔය බරට කල්පනා කර කර ලියන ලියුම."

"මම මේ පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කරන විශේෂ ප්‍රකාශය සූදානම් කරනවා" දයාසිරි කීවේය. 

"දයා ඔයාට දැන්වත් ඔය අදහස අත්ඇරගන්න බැරිද?" සජිත් ඇසීය.

"නැහැ මම දැන් තීරණයක්‌ අරන් ඉවරයි. මේ විදියට කොන්ද පණ නැතිව විපක්‍ෂයේ ඉන්න බැහැ.ඔයාට නම් ප්‍රශ්නයක්‌ නෑ.ඔයාට කවදාක හරි ඔයාගෙ උරුමය ලැබෙනවා. නමුත් අපිට උරුමයකුත් නෑ."

මේ අතර දයාසිරිට හිතවත් තවත් දෙන්නෙක්‌ ඒ මොහොතේ එතනට පැමිණියහ. විපක්‍ෂ නායක කාර්යාලයේ ඉන්දීවරී මඩුගල්ල හා බුද්ධික පතිරණ පැමිණ ඉතා හැඟුම්බරව දයාසිරි සමඟ කතාබහ කරමින් ඔහුගේ අදහස වෙනස්‌ කිරීමට උත්සාහ කළහ. එහෙත් ලිපිගොනුවේ වැඩ කටයුතු හමාර කළ දයාසිරි නැගිට සජිත්ගෙන් සමුගත්තේ මෙසේ කියමිනි.

"එහෙම නම් අපි සමුගනිමු.මම අද මන්ත්‍රීකමෙන් හා පක්‍ෂයෙන් ඉවත් වෙනවා.මම ආණ්‌ඩු පක්‍ෂයට යනවා.අපිට පුළුවන් නම් යම් දවසක එක අරමුණක්‌ සඳහා එකතු වෙන්න අන්න එදාට අපි නැවත මුණගැහෙමු." එසේ කී දයාසිරි සජිත් ඇතුළු පිරිසගෙන් සමුගෙන යන්නට ගියේය.

බදාදා දහවල් දයාසිරි ආහාර ගත්තේ එක්‌සත් ජාතික පක්‍ෂයේ ජ්‍යෙෂ්ඨයන් කීපදෙනකු සමඟය.ජෝන් අමරතුංග,ජෝෂප් මයිකල් පෙරේරා ඒ අතර සිටියහ.ඔවුන් ඉතා හැඟුම්බරව කතා කරමින් ආහාර ගත්තා හැරුණු විට වැඩි සාකච්ඡා සංවාදවලට සහභාගි නොවූහ.

Monday, July 22, 2013

The discreet charm of Siri Parakum

Film Review

By Carlo Fonseka - The Island

Despise my aesthetic judgment if you will, but the truth is that I am writing this review just after seeing Somaratne Dissanayake’s blockbuster film Siri Parakum a second time. I went to see it again because I wanted to puzzle out for myself why seeing this mythopoetic, fairytale of a film so pleased me the first time I saw it. The clue to the unraveling of my puzzle came at the second viewing from the delighted and spontaneous laughter of the children in the cinema. You should have heard how the kids laughed from time to time throughout the film! The first time I saw it was at its ceremonial launch when it was watched mainly by the reverends, the honorables, the respectables and the presbyopics like me. On that occasion there was some subdued laughter only when the inspired royal elephant searching for the rightful inheritor to the throne of ancient Lanka, directed its dung and urine at pretenders to the throne. On the second occasion the cinema was full of children who manifestly loved the film. They loved the film because it delighted them. Implicitly therefore they loved its creator Somaratne Dissanayake. SD has a way with children which no other filmmaker in Sri Lanka has or ever had. Dr. Lester James, it is true, played two charming children in his groundbreaking, maiden film Rekawa; but Iranganie Serasinghe as mother of one of them (shame on her!) stole the limelight from her son, Sena. Children are like putty in Somaratne’s hands and as if by magic he transmutes them into gold, literally and metaphorically. Children dominate his world of film. Just think of Saroja (2000), Suriya Arana (2004) and now Siri Parakum for standing proof of his Midas touch.

Laughter
As Siri Parakum amply demonstrates SD can evoke spontaneous laughter in children and heaven knows it is not easy to make children laugh. They are innocent and honest and they will laugh if and only if they are genuinely amused. When they grow up they will learn to laugh (hypocritically and politely) even when their spontaneous impulse is to cry. (As a public entertainer of sorts myself, every time I have tried to make children laugh, they have cried.) Parodying the words of Jesus Christ, SD can say, "suffer the little children to come unto me; forbid them not; for of such is the popularity of my films built." Somaratne told me that when he advertised for a little boy to cast in the role of Siri Parakum’s early childhood, it caused him terrible suffering to choose the right one from the veritable flood of parents who came to parade their gifted sons (over 7000) before him. As always Somaratne has unerringly picked a winner in Pramuditha Udayakumara. And Pramuditha has hit the jackpot for Somaratne Mama. We rejoice in their surpassing success.

Magic formula
To come now to the 64,000 - dollar question: What is the magic formula for the resounding entertainment value, discreet charm and commercial success of Siri Parakum? For the kids the film is like a fairytale which all children universally love. It seems to me that the film has elements of Aesop’s fables and Hans Christian Andersen’s fairytales. When watching Siri Parakum, Cinderella comes to mind. However inappropriately so does The Ugly Duckling. I say inappropriately because the kid (Pramuditha) who eventually blossoms into the handsome swan (Akila Dhanuddara) is cute, cuddly and lovely from the word go. Unknown to all, in the early stages the royal prince grows up as a laundering woman’s (redi nanda’s) child. She entrusts the little boy to the care of a rustic farmer. (The laundering woman’s role is played by Chandani Senevirathne with breathtaking power and maturity).

Story line
In broad outline the story of Siri Parakum is the fictionalized history of Parakrama Bahu II, who was the eldest son of Vijaya Bahu III. In the 13th century A.C. Parakrama Bahu II was king from 1236 - 1271. When he was still a very small child his father was deposed and to save Siri Parakum’s life he had to be brought up incognito as an ordinary boy. According to modern genetics, the effect of genes are greater than the effect of being raised in the same family. The film provides confirming evidence of this scientific truth. In it the little boy is brought up in a rustic farmer’s household. The farmer has one wife and two young daughters. In due course the boy blossoms into the real royal Prince Charming that he is by genetic inheritance. The role is played to perfection by Akila Dhanuddara Anthony. (Genetically, Akila is an even more evolved version of his legendary father Jakson Anthony.) The farmer plots (unsuccessfully) with his wife to marry off both their daughters to Prince Charming. This is an eminently pardonable parental aspiration because Siri Parakum incognito has become an extraordinarily virile young man who proves that he can vanquish even a huge crocodile in a straight fight. The kids watching Siri Parakum devour all this with gleeful enjoyment. They are delighted. If their delight does not lead to wisdom, they are none the worse for is.

Adult education
But what does SD offer parents and (grandparents) who accompany their kids to see Siri Parakum? Potent psychological nourishment for their nationalistic pride is the answer. SD implicitly reminds them that they are the inheritors of a proud tradition of over two millennia, sustained by a philosophy and religion taught by the Compassionate Buddha. Their ancient kings were not only skilled in the martial arts and Machiavellian state-craft, but were philosophers and scholars and physicians often rolled into one. King Parakrama Bahu II himself happens to be the author of the greatest work of poetry — Kavsilumina — in the Sinhala language. Somaratne seeks to induce in us the feeling that in this world we ought to walk tall with our heads held high in the air. We have no disabilities to plead. All you have to do to enjoy all this is willingly to suspend disbelief.

Final assessment
In the film everything happens like in a fairytale. In the end Siri Parakum is identified by the royal elephant as the rightful heir to the throne of the country. As a boy Siri Parakum played with this elephant in the royal palace before his father was deposed. The animal’s elephantine memory instinctively remembers the boy when the time comes for him to ascend the throne. All this mixture of history and myth and legend and imagination is impressively communicated in 13th century Sinhala for our serene joy and emotion. For adults Siri Parakum provides a species of historical instruction in the Mahavansa tradition. Is the overt aim of Siri Parakum, then, to provide historical edification or simply to please those who watch it? If it is edification, then by definition, it is not art. The film in fact does both. It instructs the parents and pleases the kids. So now I know why Siri Parakum pleased me so much when I saw it the first time. At age 80 I am in my second childhood. Q.E.D.

Sunday, July 21, 2013

ආදරය කියන්නෙ දෙන්න ඕන දෙයක්......

මනුෂ්‍යයකුට ආදරය කරන එක ලෝකෙ තියෙන හරිම අමාරු දෙයක්. ඒක එහෙම වෙන්නෙ ඔබ ඔබේ ආදරය පෙන්නන්න ගත්ත ගමන්ම අනිකා තමන්ගේ බල අරගලය පටන් ගන්නවා. අනික් කෙනා දන්නවා ඔබ ඔහු හෝ ඇය මත රදාපවතිනවා කියන එක. කිසිම කෙනෙක් කැමැති නෑ භෞතිකව හෝ මානසිකව වහලෙක් වෙන්න. නමුත් ඔබේ මනුෂ්‍ය සම්බන්ධතාව වහල්කමක් බවට හැරෙනවා.

කිසිදු ප‍්‍රතිමාවකට බෑ ඔබව වහලෙක් කරන්න. අනික් අතට ප‍්‍රතිමාව ඔබව ශිල්පියෙක් බවට පත් කරලා. ඒ වගේම එයින් ඔබ නිර්මාණකරුවෙක් එහෙම නැත්නම් කලාකරුවෙක් බවට පත්වෙලා. ප‍්‍රතිමාවක් සහ ඔයා අතර සම්බන්ධෙදි කිසිම අරගලයක් පවතින් නෑ. නමුත් නියම පරීක්ෂණේ තියෙන්නෙ මනුෂයෙක් එක්ක තියන ආදර සම්බන්ධෙදි විතරයි. 

මනුෂ්‍යයකුට පුළුවන් නම් ඉතාම මෘදු ලෙස මානුෂික සම්බන්ධයක් පවත්වන්න එයා හරිම බුද්ධිමත් කෙනෙක්. එවැනි සම්බන්ධයක් පවත්වන්න ඉතාම විශිෂ්ට ඇතුළාන්තයක් වුවමනා කරනවා. ප‍්‍රතිමාවක් නෙළන එකයි කැන්වයසක් මත චිත‍්‍රයක් අඳින එකයි වෙනමම දෙයක්. මොකද කොයි වෙලාවකවත් චිත‍්‍රය කියන්නෑ ලමට කැන්වසයේ මේ කෙළවරේ ඉන්න බෑ, මම ඒක ප‍්‍රතික්ෂේප කරනවා.ල කියලා. ඔයාට ඕන වෙලාවක චිත‍්‍රය ඔයාට ඕන කරන තැන තියන්න පුළුවන්. හැබැයි එහෙම කරන දේ මනුෂයෙක් එක්ක කරන එක එච්චර ලේසි නෑ. 

මේ ලෝකෙ උපදින හැම මිනිහෙකුටම උප්පත්ති අයිතියක් තියෙනවා කාටවත් යටත් නොවී ඉන්න. ඒ වගේම තමයි හැම කෙනෙකුටම උප්පත්ති වගකීමක් තියෙනවා කාවවත් යටත් නොකර ඉන්න. අන්න එවිට විතරයි මිත‍්‍රත්වය තුළ මල් හට ගන්නෙ. 

කෙනෙක්ව යටපත් කරන්න තියෙන ආශාව, ඊර්ෂ්‍යාව, කේන්තිය වගේ කැත දේවල් ඔයාගේ හිතෙන් අයින් කරන්න ඕන. ආදරයට ඒ දේවල් අවශ්‍යයි. 

අපේ ළ`ග හරිම වැරැුදි අදහසක් තියෙනවා අපි ආදරය කරන්න දන්නවා කියලා. ඔයාගේ ජීවිතේ දිහා බලන්න. හැම දෙයක්ම ප‍්‍රශ්නයක් බවට පත්වෙලා. හැම දෙයක්ම යුද්ධයක් බවට පත් වෙලා. මේ හැම දේකටම හේතුව තමයි අපි ආදරය කරන්න දන්නවා කියන අදහස. ඇත්තටම අපි ආදරය කරන්න දන්නෑ. අපි පැවැත එන්නෙ සත්තුන්ගෙන්. සත්තු ආදරය කරන්නෑ. 

ආදරය කියන එක මනුෂ්‍ය ජීවිතයට හරිම අලූත් දෙයක්. සත්තු නැවත නිෂ්පාදනය කරනවා හැබැයි ආදරය කරන්නෑ. ඔයාට කවදාවත් මී හරක් තුළ රෝමියෝ ජුලියට්, ලයිලා සහ මන්ජු එහෙම නැත්නම් සෝනි සහ මහිවල් වගේ අය හොයා ගන්න බෑ. මතක තියාගන්න මී හරක්, ඒ වගේ රොමැන්ටික් දේවල් ගැන තැකීමක් නෑ. ඒගොල්ලෝ නැවත නිපදවනවා විතරයි. ඒ දෙයින් සොබාදහම සෑහීමකට පත් වෙනවා. සොබාදහම මිනිස්සුන්ව විනාශ කරන්න උත්සාහ ගන්න පුළුවන්. හැබැයි සොබා දහම කොයි වෙලාවකවත් මීහරක්, බූරුවෝ, වඳුරෝ වගේ සත්තුන්ව විනාශ කරන්න හදන්නෑ. ඇත්තටම ඒගොල්ලෝ ප‍්‍රශ්නයක් නෙවෙයි. 

ආදරය කියන්නෙ මනුෂ්‍ය චිත්ත සන්තානේ පැන නැ`ගුණු අලූත් අදහසක්. ඔබට ඒක ඉගෙන ගන්න වෙනවා. 

ලස්සන චිත‍්‍රයක්, කවියක්, ප‍්‍රතිමාවක්, සංගීතයක්, නැටුමක් නිර්මාණය කරන එක ඔබේ අතේ තියෙන දෙයක්. නමුත් ඔබ මනුෂ්‍යයෙක් එක්ක සම්බන්ධයක් ඇති කරගන්න කොට ඔබට තේරුම් ගන්න සිද්ධ වෙනවා ඔයා වගේම කෙනෙක්, හිතක් අනිත් පැත්තෙන් ඉන්නවා කියන එක. ඔයාට සිද්ධ වෙනවා ඔබ ආදරය කරන කෙනාට ගෞරවය, මානව ගරුත්වය ලබාදෙන්න. මෙන්න මේ කාරණාව නිසා තමයි ඔබට බැරි මනුෂ්‍යයෙක් එක්ක ගනුදෙනු කරන්න. මනුෂ්‍යයෝ ගැන එහෙම නැත්නම් ආදරය ගැන අමතක කරලා දාන්න. සරලවම භාවනා කරන්න. 

ආදරය කියන්නේ ඔබ තුළ ඇති විපුල බව බෙදා ගැනීමකට කියන තවත් නමක්. ඔයා තුළ බොහෝ දේ තියෙනවා. ඔයා එකෙන් කරදරවෙලා ඉන්නෙ. ඔයා කැමැතියි ඔයා ළ`ග තියෙන දේවල් ඔයා කැමැති අයත් එක්ක බෙදා ගන්න. 

ඔයාගේ ආදරය - ඔයා ඔය ආදරය කියලා කියන දේ, ඒක ආදරය නෙවෙයි. ඒකට කියන්නෙ උදුරා ගැනීම කියලා. 

හැමෝම උත්සාහ කරනවා තව තවත් ආදරය උදුරගන්න. බිරිය හැමවෙලාවෙම කියනවා ලඔයා මට ඇති තරම් ආදරය කරන්නෑල කියලා. ස්වාමිපුරුෂයා කියනවා හැම වෙලාවෙම ලඔයා මට ආදරේ නැති හැඩයි පෙනෙන්නෙල කියලා. 

ආදරය කියන්නෙ ලබාගන්න ඕන දෙයක් නෙවෙයි. ආදරය කියන්නෙ දෙන්න ඕන දෙයක්. 

නමුත් ඔයාට ආදරය දෙන්න පුළුවන් ඔයා ගාව තිබුණොත් විතරයි.

මරණයෙන් පසු සිදු වන්නේ කුමක් ද..

විද්‍යාඥයකු හා ඇසූ පිරූ තැන් ඇති ප්‍රඥාවන්ත භික්ෂූන් වහන්සේ නමක වූ ‘සිනා සෙන සුදු හාමුදුරුවෝ’ හෙවත් පූජ්‍ය අජාන් බ්‍රහ්මවංසෝ මහ තෙරුන් වහන්සේ මරණය, මරණයට ආසන්න ජීවිතය, මරණයෙන් ඔබ්බට ගිය ජීවිතය හෙවත් නැවත ඉපදීම පිළිබඳ විග්‍රහ කරන්නේ කෙසේ ද කියා බලමු. What Happens after Death මැයෙන් උන් වහන්සේ මේ දේශනය පැවැත්වූයේ 1991 වර්ෂයේදී ඕස්ට්‍රේලියාවේ පර්ත් නුවරදී ය.

මා පසුගියදාක මෙල්බර්න්හි සිටියදී එහි පැමිණි කෙනෙක් “ඔබේ මරණයෙන් පසු ව ඔබට සිදු වන්නේ කුමක්ද?” යන මාතෘකාවෙන් දේශනයක් පවත්වන ලෙස මගෙන් ඉල්ලීමක් කළා. භාවනා කරන විට, විශේෂයෙන් ගැඹුරු භාවනාවන්හි නිතර වූ විට ඔබට ඔබේ මනස ක්‍රියා කරන්නේ කොහොමද? විශේෂයෙන්ම මනස, ශරීරයට ප්‍රතික්‍රියා දක්වමින් ක්‍රියා කරන්නේ කොහොමද? යන කාරණා පිළිබඳ අවබෝධයක් ලබාගැනීමට හැකි වෙනවා. අවුරුදු ගණනාවක් භාවනාවේ නිරත වූ කෙනෙකුට සිදු වන්නේ කුමක්ද? මනසේ ස්වභාවය කුමක්ද? ශරීරයේ ස්වභාවය කුමක්ද කියා අවබෝධයක් ලබාගන්නට පුළුවන් වෙනවා.

පසුගිය අවුරුදු කිහිපය තිස්සේම මම මෙවැනි අවබෝධයක් ලබාගැනීමට උදවු වන භාවනා ක්‍රම ඉගැන්වීමේ නිරතව සිටියා. ධ්‍යාන වැඩීමේදී නැත්නම් ඉතා ගැඹුරු භාවනාවන්හි නිරතව සිටින විට ඔබට ඔබේ මරණයෙන් පසු සිදු වන්නේ කුමක්ද යන්න පිළිබඳ මනා වැටහීමක් ලබාගත හැකි වෙනවා.

මේ හැර ඔබේ මරණයෙන් පසු ඔබට සිදු වන්නේ කුමක්ද යන්න පිළිබඳ සාක්ෂි පාදක කරගත් යම් යම් අනාවරණ තිබෙනවා. තාවකාලිකව මරණයට පත් වී, මනස සිරුරෙන් වෙන් වී, ආපසු මනස සිරුරට එක් වූ තැනැත්තන් එම විරාමය නැත්නම් මරණය හා නැවත ප්‍රාණය ලැබීම අතර කාලයේ ලත් අත්දැකීම් පිළිබඳ අනාවරණවලින් මරණයෙන් පසුව සිදු වන්නේ කුමක්ද යන්න පිළිබඳ අවබෝධ කරගැනීමට අප්‍රමාණ සාක්ෂි තිබෙනවා. ඒ හැර ස්වල්ප දෙනෙකුට ඔවුන්ගේ පෙර ජන්මය පිළිබඳ මතකයන් තිබෙනවා. මෙය සමහර විට සමහරුන්ට නිරායාසයෙන් ලැබෙන්නක් හෝ තවත් සමහරුන් පුහුණු කිරීමෙන් ළඟා විය හැකි තත්ත්වයක්.

ඔබේ මරණයෙන් පසු ඔබට සිදු වන්නේ කුමක්ද? කියා දැනගැනීමට ඉවහල් වන මෑතකාලීන සාක්ෂි තිබෙනවා. ඒවා අනතුරකට භාජනය වී, නැත් නම් ශල්‍යකර්මයක් අතරතුරදී තාවකාලිකව මරණයට පත් වී පසුව නැවත ප්‍රාණය ලැබූ අය තමන්ගේ මරණය පිළිබඳ දක්වන අත්දැකීම්. ශරීරය තවකාලිකව මරණයට පත් වූවත් මේ ඇත්තන්ගේ මනස ශරීරයෙන් වෙන් වී ගොස් සිදු වෙමින් පවතින දේවල් නිරීක්ෂණය කිරීමට හැකි වීමෙන් පසු නැවත මනස සිරුරට එක් වී ජීවත් වීමට වාසනාව ලැබූ අයයි. මේ තැනැත්තන් සිය තාවකාලික මරණය පිළිබඳ දක්වන අත්දැකීම් මෙහිදී වැදගත් වෙනවා. ජීවිතයේ පසු වුණ විවිධ අවස්ථාවල මෙසේ තාවකාලික මරණයට පත් වී නැවත ජීවත් වීමට අවස්ථාව ලැබූවන් පවසන කතාන්දරවලින් කියවෙන්නේ එකම දේවල්ය. මේ සියලු කරුණු එකතු කොට ඔබේ මරණයෙන් පසුව ඔබට සිදු වන්නේ කුමක්ද යන දේශනය පැවැත්වීමට මා බලාපොරොත්තු වෙනවා.

Saturday, July 20, 2013

ජේසුතුමා සහ මේරිතුමිය ඔස්ට්‍රේලියාවේ යළි ඉපදේ

ඔස්ට්‍රේලියානු ජාතික ඒ.ජේ.මිලර් සහ ඔහුගේ පෙම්වතිය වන මේරි සුසෑන්ලක් දෙදෙනා යළි උපත ලද ජේසුස් වහන්සේ සහ මේරි මැන්ඩලීන් බවට දිව්රා සහතික වෙති. ඔවුන් මෙම ප්‍රකාශය කළේ ඔස්ට්‍රේලියාවේ රූපවාහිනි නාලිකාවක ‘අද උදය’(Today Morning)නැමැති වැඩ සටහනේදීය. “මා ජේසුතුමා වි සිටි කාලයේ මට කුරුසයේ ඇණ ගහනවා මට හොඳට මතකයි.” මිලර් කීවේය. “ මගේ නම ජීසස්. නමුත් බොහෝ දෙනා මට මේ නමින් අමතන්න මැලිකමක් දක්වනවා.”රූපවාහිනි වැඩ සටහනේ නිවේදකයින් වන ඊමොක් හාල්ටිස් සහ රූත් ලැන්ග්ස්ෆොඩ්ට ඔහු පැවසීය. මේ සත්‍ය ප්‍රකාශ කරන හැම විටම වාගේ මිනිස්සු මාව විහිළුවට ගන්නවා. මේ ප්‍රශ්නය පළමු වැනි ශත වර්ෂයේදීත් තිබුණා.දැනුත් එහෙමයි. ඒ.ජේ.මිලර් ජීවත්වන්නේ ඔස්ට්‍රෙලියාවේ ක්වින්ස්ලන්ත ප්‍රාන්තයේ විල්ක්ස්ඩේල් නැමැති ගමේය.මෙය බ්‍රිස්බේන් නගරයේ සිට කිලෝ මීටර් 200 පමණ දුරින් පිහිටා තිබේ.

ඔහු ජේසුතුමා යයි අවබෝධ වීමට පෙර ඒ.ජේ.මිලර් ඉඩම් සංවර්ධනය කර විකිණීමේ ව්‍යාපාරයක යෙදී සිටියේය.ඒ දිනවල විවාහකව සිටි ඔහුට දරුවන් දෙදෙනෙකු විය.ජෙහොවාස් විට්නස් නිකායේ ඉහල සාමාජිකයෙකු වී සිටි ඔහු එයින් පලවා හරිනු ලැබුවේ ඔහු තම බිරිඳ අතහැර ඔහුට වඩා අවුරදු 10 කින් බාල කැරන් ඇසුරු කිරීමට පටන් ගත් විටයි.

මේරි සුසෑන් ලක් සහ ඒ.ජේ. මුණගැසුනේ 2007 දීය. ටික දිනකට පසු ඒ.ජේ. මිලර් විසින් ඇය ඇත්ත වශයෙන්ම මේරි බැන්ඩලීන් බව ඇයට අනාවරණය කර තිබේ. ලෝක විනාශයක් ළඟ එන බවත්,මුහුදු මට්ටම මීටර් 100 කින් ඉහළ යන බවත් ඔස්ට්‍රේලියාවේ ප්‍රධාන නගර වන සිඩ්නි, බ්‍රස්බේන්, පරත්, ඇඩිලේඩ් මීටර් 100 ක් ජලයෙන් යට වන බවත් ඔහු පවසයි.

ඒ.ජේ.මිලර්ගේ වෙබ් අඩවිය: www.divinetruth.com‍වේ.
මේරි සුසෑන්ලක්ගේ බ්ලොග් අඩවිය:www.maqdalenamary.blogspot.com

සිසිල් ‍ෆොන්සේකා ඔස්ට්‍රේලියාවේ සිඩ්නි නුවර සිට

Saturday, July 13, 2013






මුනිවත හොඳයි දෙබසින් දුක වැඩි හින්දා....

මගේම ආදරයක්‌ තිබුණා

ඉකිගසා හඬන අතීතයක
කඳුළු එක්‌ක ගනුදෙනු කරනා
මට මගේ නොවන

මගේම ආදරයක්‌ තිබුණා
හීනෙන් හිනැහී
තුන්යම මා රවටා
මැදියම් මහ රෑ
අදටත් හිත ඉගිලෙනවා
නින්දෙන් ඇහැරී කළුවරේම 
යළි සොයනා
මට මගේ නොවන
මගේම ආදරයක්‌ තිබුණා

රිදුමක්‌ වාගේ කිසිදා සුව නොවනා
සුසුමෙන් විතරක්‌
නිරතුරුවම පිරිමදිනා
උහුලනු බැරි තැන උණු කඳුළුම
වගුරුවනා
මට මගේ නොවන
මගේම ආදරයක්‌ තිබුණා

සතුට නම් කුමක්‌ද? එය ඇත්තේ කොහේද?

සතුට ඇත්තේ කොහේද?

සිතන්නට ඉඩක්,විවේකයක්‌ ලැබෙන සෑම මොහොතකම මම ඒ ප්‍රශ්නය ගැන සිතන්නට වැය කරන ලද කාලය අප්‍රමාණය. එහෙත් සතුට ඇත්තේ කොතැනද,ඒ කෙලෙස ද කියා පැහැදිලි නිරවුල් උත්තරයක්‌ ලබා ගන්නට මට නොහැකි විය.

මම ඊළඟට ඒ ප්‍රශ්නය යොමු කළේ මගේ ළෙන්ගතුම මිතුරන්ටය.ඒ සමහරුන්ට ද සතුට පිළිබඳ ඇත්තේ යහපත් හැඟීමක්‌ අභිලාශයක්, අපේක්‍ෂාවක්‌ ම පමණි.එය කෙබඳු ද කියා කීවොත් ඇත්තේ කොතැනද කියා කියන්නට බොහෝ දෙනෙකුට නොහැකිය.

ජීවිතය ගැන දාර්ශනිකව සිතා ආගමිකව බලන සමහරු සතුට ඇත්තේ 'නිර්වාණය' තුළ බව මා හා කීහ.

එය තාර්කික උත්තරයක්‌ බව සැබැය.එහෙත් සතුට නිර්වාණය තුළ ඇත්නම් එය ලබන්නේ විඳින්නේ කවරෙක්‌ද යන ප්‍රශ්නය මා තුළ මතුවිය.සතුටක්‌ කියා දෙයක්‌ වේ නම් එය ලබන්නකු විඳින්නකු සිටිය යුතු බැවින් සැබැවින්ම සතුට ඇත්තේ නිර්වාණයට මෙපිට තැනක බව මම අදහමි.

සතුට යනු අපේක්‍ෂාවන් අභිලාශයන් හා ජීවිතයේ ඉලක්‌ක ජය ගත් පසු යමෙකුට ලැබෙන ආසන්න මනෝභාවය කියා විග්‍රහ කරන අය ද මාගේ මිතුරන් අතර සිටියහ.කෙටියෙන් කිවහොත් බලාපොරොත්තුවක්‌ හෝ අපේක්‍ෂාවක්‌ ඉටු වූ පසු ලැබෙන මානසික තත්ත්වය සතුටයි.

එහෙත් ඊට වඩා එහා ගොස්‌ සතුට ගැන විග්‍රහ කරන අය ද ඒ අතර නොසිටියාම නොවේ.ඔවුන්ගේ උත්තරය වූයේ ජීවිතයේ අල්පේච්ඡතාවය සරල බව,අවශ්‍යතා සීමිත බව,නිවහල් බව හා නිදහස්‌ බව කෙළවර ලැබෙන මානසික උත්තේජනය 'සතුට' වන බවකි. සැබවින්ම සතුට තුළ යමක්‌ හා බැඳීම් හා ගැටගැසීම් තිබිය නොහැකිය. සතුටට පසුව ඉලක්‌ක හෝ වගකීම්  තිබිය නොහැකිය.සතුට විය යුත්තේ ඒ කිසිවක්‌ නැති නිදහස්‌ දෙයක්‌ ම බව මම විශ්වාස කරමි.

සතුට ගැන සොය සොයා ඉන්නා මට මගේ මිතුරෙක්‌ කලකට පෙර එවූ ඊ - මේල් පණිවිඩයක තිබූ පුංචි කතාන්දරයක්‌ මතක්‌ විය. සැබැවින්ම ජීවිතේ සතුට හා නිදහස ගැන තේරුම් ගන්නට ඒ ඊමේල් පණිවුඩය හරහා පැමිණි කතාන්දරයේ කෙළවර වූ නිවේදනය හරි වැදගත් ය. මා ඒ නිසා ඒ පණිවුඩය මෙසේ ඔබ ඉදිරියේ තබන්නට කල්පනා කළෙමි. කතාන්දරය එහි වූ පරිද්දෙන් ම ඒ වචන වලින්ම කියන්නට අද මට මතක නැති බැවින් එහි ඡායානුවාදයක්‌ මෙසේ ඔබ හමුවේ තැබීම සුදුසු යෑයි මම සිතමි.

ඒ කතාවට පසුබිම් වන්නේ උතුරු ඇමරිකානු හෝ යුරෝපියානු රටක විලක්‌ අසබඩ ජනාකීර්ණ නොවූ පෙදෙසක එක්‌ පුංචි නගරයකි. විල්තෙර පුංචි හුදෙකලා නිවසක තනිකඩව වෙසෙන ධීවරයෙක්‌ එහි කතා නායකයා ය.

ධීවරයා සරල ගති පැවතුම් ඇත්තෙකි. සීමිත අපේක්‍ෂා ඇත්තෙකි. අතමිට මුදල් හිඟ වූ විට තමන්ටම අයත් පුංචි ඔරුවේ නැඟ විල මැදට පැද යන ඔහු එහි වූ අන් ධීවරයන්ට වඩා සූක්‍ෂම හා දක්‍ෂ ලෙස මසුන් හත්අට දෙනෙක්‌ අල්ලාගෙන ඉතා ඉක්‌මනින් යළි විල් තෙරට පැමිණෙයි.අල්ලාගත් මසුන් කිහිපදෙනා රැගෙන තම පුංචි වාහනයේ නැග නගරයට යන ඔහු ඒ මසුන් විවෘත කඩපිලක තබා විකුණයි. අලුත් බැවිනුත්. වඩාත් ලොකු බැවිනුත් ලාභදායක බැවිනුත් ඔහුගේ මාළු ඉතා ඉක්‌මනින් අලෙවි වෙයි.

ඒ අයුරින් සොයා ගන්නා මුදලින් තමන්ට අවශ්‍ය ආහාරපාන, මත්පැන් හා අනෙකුත් කළමනා මිලට ගන්නා අප කතානායකයා යළි නිවසට පැමිණෙයි.

ඔහුගේ දින චර්යාව හරි සරලය. ඔහුගේ නිවසේ වැඩ කටයුතු ඔහුට කරදරයක්‌ නැත. අවශ්‍ය ආහාර ඔහුම පිස ගනියි. ගේ දොර හොඳින් අස්‌කර පිරිසිදුව තබා ගනී. ඔහුගේ ඇඳුම් ඔහුම සෝදා මැද ගනී.

හවසට විල් තෙර වූ ඔහුගේ නිවස පිටුපසට පෙනෙන දර්ශනය මනරම් ය. තෙරක්‌ නොපෙනෙන විල් දියේ ඈත කෙළවරින් සැඳෑ හිරු බැස යන විට අහසේ හා විල් දියේ මවනා පාට පාට වර්ණ රටා සිත්තරුන් නෙත් සිත් වසඟ කරවයි.

එවන් විටෙක විල්තෙරට වී විලෙන් අල්ලාගත් මත්ස්‍යයකු පුළුස්‌සා ගන්නා ඔහු මත්පැන් වීදුරුවක රස බලමින් විල්තෙර ලෑලි බංකුවක්‌ මත වාඩි වී ගිටාරය වයමින් ගීයක්‌ මුමුණයි.

ඒ දින චර්යාව කෙළවර කර ඔහු නැවත මාළු බාන්නට විලට යන්නේ මාළු විකුණා හරිහම්බ කර ගත් මුදල් හදල් සියල්ල අහවර වූ විට පමණි.

දින දෙකකට තුනකට වරක්‌ පමණක්‌ කඩපිලට අලුත් මාළු රැගෙන එන මේ අපූරු ධීවරයාගෙන් මාළුÊගන්නට පුරුදු වූ විශ්වවිද්‍යාල මහාචාර්යවරයෙක්‌ ද ඒ නගරයේ සිටියේය. ඔහු දිනක්‌ පැමිණ අප කතානායකයාගෙන් මාළුත් මිලදී ගන්නා අතර ඔහු හා කතාවට වැටුණේය. දෙදෙනා අතර දෙබස මෙසේය.

"ඔබ දක්‍ෂ ධීවරයෙක්‌. හොඳ අලුත් මාළු අල්ලාගෙන එනවා. ඒත් ඔබ මේ කර්මාන්තය ගැන උනන්දු නැහැ. ඔබ උනන්දු නම් ඔබට පුළුවන් හොඳට දියුණු වෙන්න."

"දියුණු වෙනවා කියන්නේ........" ධීවරයා ඇසීය..

"මම ව්‍යාපාර කළමනාකරණය පිළිබඳ විශ්වවිද්‍යාල මහාචාර්යවරයෙක්‌. මට පුළුවන් ඔබට උදව් කරන්න. ඔබට පුළුවන් ඔබ ඔය කරන ධීවර රැකියාව කර්මාන්තයක්‌, ව්‍යාපාරයක්‌ විදිහට වැඩිදියුණු කරන්න. මට පුළුවන් ඔබට උදව් වෙන්න."

"ඒ කොහොමද?" ධීවරයා ඇසීය.

"ඕන්නම් ඔබට පුළුවන් අපේ විශ්වවිද්‍යාලයේ ව්‍යාපාර හා කර්මාන්ත කළමනාකරණය පිළිබඳ පාඨමාලාවක්‌ හදාරලා උපාධියක්‌ ලබා ගන්න."

"ඊට පස්‌සේ......." ධීවරයා ඇසීය.

"ඔබට පුළුවන් දිනපතාම මසුන් අල්ලන්න ගිහින් මාළු අල්ලාගෙන ඇවිත් හොඳ ආදායමක්‌ ලබා ගන්න."

"ඊට පස්‌සේ...... " ධීවරයා ඇසීය.

"ඊට පස්‌සේ ඔබට පුළුවන් හොඳ යාන්ත්‍රික පහසුකම් තියෙන අලුත් බෝට්‌ටුවක්‌ මිලදී ගෙන වැඩිපුර මාළු අල්ලාගෙන එන්න."

"ඊට පස්‌සේ....." ධීවරයා ඇසීය.

"ඊට පස්‌සේ ඔබ තව බෝට්‌ටුවක්‌ මිලදී ගන්නවා. තව ගෝලයෝ දෙන්නෙක්‌ අරන් මාළුÊඇල්ලීමේ ව්‍යාපාරය තව තවත් දියුණු කරනවා."

"ඊට පස්‌සේ....." ධීවරයා ඇසීය.

"එතකොට ඔබ තමයි මේ ගමේ වැඩිපුරම මාළු අල්ලන ලොකුම ධීවරයා. ඊට පස්‌සේ ඔබ නගරයේ ලොකු මාළු කඩයක්‌ දානවා.."

"ඊට පස්‌සේ....." ධීවරයා ඇසීය.

"ඔව්. ඔබට පුළුවන් ඊළඟට අනෙක්‌ ධීවරයො අල්ලන මාළුත් මිලට අරන් ලොකු ව්‍යාපාරයක්‌ පටන් ගන්න. ඔබේ මාළු රට පුරාම බෙදා හරින්න ශීතකරණ සහිත වාහන කිහිපයක්‌ ගන්නත් ඔබට පුළුවන්."

"ඊට පස්‌සේ....." ධීවරයා ඇසීය.

"එතකොට ඔබ අල්ලන මාළු ප්‍රමාණය මදි. ඔබට පුළුවන් බෝට්‌ටු විකුණල දාලා අංග සම්පූර්ණ පහසුකම් තියෙන ලොකු ට්‍රොaලර් බෝට්‌ටු දෙක තුනක්‌ මිලට අරන් විලේ ඈතට ඈතට ගිහින් මාළු අල්ලන් එන්න. එතකොට ඔබ තමයි මේ පැත්තටම ඉන්න ලොකුම පොහොසතා.

"හොඳයි. ඊට පස්‌සේ....." ධීවරයා ඇසීය.

ඇයි එතකොට ඔබට පුළුවන්නේ ඔබ අල්ලන මාළු වලින් මේ පළාතේ සාඩින් කම්හලක්‌ අරින්න. ඔබේ අලුත් මාළු ලොරි වලින් රට පුරා බෙදාහරින අතර අමතර මාළු ටික ටින් මාළු බවට පත් කරනවා. මේ විලේ මාළු ටින් කරන්න කදිමයි."

"ඊට පස්‌සේ....."

"ඔව්....... ඉතින්. එහෙම දියුණු වුණොත් ඔබට පුළුවන් රටේ ලොකුම ධනවතා වෙලා ජාත්‍යන්තර වෙළෙඳපොළටත් මාළු යවන්න. ඕන්නම් ලොකු නැව් අරගෙන මාළුÊඅල්ලලා ටින් මාළු µeක්‌ටරි දෙක තුනක්‌ වුණත් දමල ලෝකේ හොඳම ටින් මාළු නිපදවන්න."

"ඊට පස්‌සේ....."

"ඊට පස්‌සේ ඔබට පුළුවන් රටේ ලොකුම ධනවතුන් අතර ඔබේ නම ලියවගෙන ලෝකයේ වැජඹෙන්න."

"ඊට පස්‌සේ....." ධීවරයා ඇසීය.

"ඊට පස්‌සේ ඔබට පුළුවන් ලෝකයේ රට රටවල ඇවිඳින්න. විනෝද වෙන්න. අවශ්‍ය කෑම බීම වාහන සැප සම්පත් යස ඉසුරු ලබාගන්න."

"ඊට පස්‌සේ....." ධීවරයා තවදුරටත් ප්‍රශ්න ඇසීය.

"ඊට පස්‌සේ ඉතින් හම්බ කරලා ඇතිනේ. ජීවිතේ එතනින් පස්‌සේ විවේකයෙන් සතුටින් ගත කරන්න ඔබට ඇහැකිනේ."

"ඒ කියන්නේ."

ඒ කියන්නෙද?....... ඒ කියන්නේ ඔබට පුළුවන් ලොකු වත්තක්‌ අරගෙන දැසි දාසයෝ තියාගෙන ලොකු මාලිගාවක්‌ හදල සතුටින් නිදහසින් කාල බීල පාඩුවේ ජීවත් වෙන්න.

"ඊට පස්‌සේ....." ධීවරයා තවදුරටත් ඇසීය.

"ඊට පස්‌සේ....... ඊට පස්‌සේ ඕනම නම් අර පේනවා වගේ මේ විල අයිනේ ඉඩමක්‌ අරන්, අර වගේ පුංචි ලෑලි ගෙයක්‌ හදාගෙන නිදහසේ ජීවත් වෙන්න පුළුවන්නේ. ඕනම නම් ඉර බැහැගෙන යන හවසක ඒ ගෙදර පිටිපස්‌සේ අර පේන ලෑලි බංකුව උඩ වාඩිවෙලා මධුවිතක්‌ තොල ගාමින් ගිටාරයත් වය වය සිංදුවක්‌ කියන එක මොන තරම් සතුටක්‌ ද? ඉර බහිනකොට ඒ පැත්ත මොන තරම් ලස්‌සනද? කැමැති නැද්ද ඔබ?"

"කැමතියි........ මහත්මයා දන්නවද ඒ පේන ගෙදර කාගෙද කියලා. ඒ පේන ගේ මගේ. අදටත් මම හවසට හවසට ගිටාරයත් අරන් අර ලෑලි බංකුවේ වාඩිවෙලා මධු විතක්‌ තොල ගාලා පුංචි සිංදුවක්‌ කියනවා."

මහාචාර්යවරයා ධීවරයාගෙන් සමුගෙන පොළොවට බර අඩි තබමින් කල්පනාවක නිමග්නව යන්නට ගියේය.

Sunday Divaina  - බුලිත ප්‍රදීප් කුමාර

Thursday, July 11, 2013

පුවත්පත් කලාවේ ප්‍රථම ආචාර්ය උපාධිය රංග කලංසුරියට - (Sri Lanka’s first PhD in news journalism)

Sri Lanka’s first PhD on news journalism in local language newspapers was awarded to a research thesis by Ranga Kalansooriya at the Sri Jayawardenepura University convocation held at the BMICH on Thursday, July 11.
The research paper titled “Reporting Ethnicity in Vernacular Press in Sri Lanka” discusses the professional standards in Sinhala and Tamil news journalism through extensive.

Supervised by Prof. Tissa Kariyawasam and Prof. Dhammika Ganganath Dissanayake, the thesis analyses and compares the news reporting standards during three selected time frames, before, during and after the ethnic conflict through a structured analytical framework.

Ranga started out as a trainee journalist at Dinamina in the early 90s and went on to become the Director General of the Sri Lanka Press Institute that manages the Sri Lanka College of Journalism and the Press Complaints Commission of Sri Lanka. Currently he is the Regional Advisor for Asia of International Media Support functioning as an international media trainer and media development consultant.

He is the son of late journalist Somadevi Paranayapa and late civil servant Siriwardhana Kalansooriya.

පුවත්පත් කලාව සම්බන්ධයෙන් ශ්‍රී ලංකාවේ ප්‍රථම ආචාර්ය උපාධිය ශ්‍රී ජයවර්ධනපුර විශ්ව වීද්‍යාලයයේ උපාධි ප්‍රධානෝත්සවයේදී රංග කලංසුරිය මහතාට හිමි විය.

උපාධි ප්‍රධානෝත්සවය බණ්ඩාරනායක ජාත්‍යන්තර සම්මන්ත්‍රණ ශාලාවේදි පැවැත්විණි.

ශ්‍රී ලංකාවේ ස්වභාෂා මාධ්‍ය ජනවාර්ගික වාර්තාකරණය මැයෙන් ඉදිරිපත් කළ නිබන්ධනයට ඔහුට මෙම ආචාර්ය උපාධිය හිමි විය.

මහාචාර්ය තිස්ස කාරියවසම් හා මහාචාර්ය ධම්මික ගංගානාත් දිසානායක මහත්වරුන්ගේ අධික්ෂණය යටතේ ඔහුගේ නිබන්ධනයට ලක් වුයේ යුද සමයේ කාලවකවානු තුනකදී ස්වභාෂා මාධ්‍ය වාර්තා පිළිබදව සංසන්ධනාත්මක විග්‍රහයකි.

ලේක්හවුස් ආයතනයේ පුවත්පත් කලාවේදීයකු ලෙස 1990 දී පුවත්පත් කලාවට පිවිසි ඔහු ශ්‍රී ලංකා පුවත්පත් විද්‍යාලයයේ හා ශ්‍රී ලංකා පුවත්පත් පැමිණිලි කොමිසමෙහි අධ්‍යක්ෂ ජනරාල්වරයා විය .

දැනට ඔහු ඉන්ටර් නැෂනල් මීඩීයා සපෝට් මාධ්‍ය ආයතනයේ ආසියා කලාපයේ උපදේශකයකු හා පුහුණුකරුවකු ලෙසත් සේවය කරයි.

ඔහු අභාවප්‍රාප්ත සෝමාදේවී පරණයාපා පුවත්පත් කලාවේදීනියගේ හා අභාවප්‍රාප්ත සිවිල් සේවක සිරිවර්ධන කලංසුරිය මහතාගේ පුත්‍රයාය.
http://www.lankadeepa.lk

Wednesday, July 10, 2013

දුරක ගිය පෙම්වතුන් ළඟට කළ ගීය ‘පෙනෙන නොපෙනෙන දුරක ඉඳන්’

කොළඹ විශ්වවිද්යාලයේ කලා පීඨයට පිවිසෙන තැන බිත්තියෙහ රඳවා තිබූ ‘සිත් කවිය’ළඟ දහසකුත් දෙනා මොහොතකට නතර වුණා.ඒ යනෙන ගමන් එහි අලවා ඇති අපූරු කවි ගෙත්තම් කාලෝචිත සටහන් ආදිය කියවන්න.පීඨයේ ශිෂය ශිෂ්යාවන්ගේ අදහස් සනිටුහන් වූ මේ බිත්ති පත්තරය ගැන විශ්වවිලද්යාාලයේ නොදන්න කෙනෙක් නැහැ.

ඒ තරමටම මෙය ජනප්රි යයි.මේ ‘සිත් කවිය’අද්දර නෙත් නතර වූ පිරිස අතර රචිතා වාකිෂ්ඨ නම් තරුණියක් හිටියා. එම පීඨයේම ඉගෙන ගන්නා ඇය, උතුරු කොනේ (ගුණදාස කපුගේ) ඇතුළු ගීත රැසක් රචනා කළ චන්ද්රා වාකිෂ්ඨයන්ගේ දියණිය. රචිතා, සිත් කවියේ අදහස් කියෙවේ බොහොම ආසාවෙන්. ඒ ඇය කවියට, ගීතයට බොහෝ සෙයින් ප්රේණම කළ හින්දා. සිත් කවියෙහි රචිතාගේ යහළුවකුගේ සිතැඟි විවිධ මාතෘකා යටතේ පළ වුණා එහෙත් එන්න එන්න ඔහුගේ අදහස් ලියවුණේ යොවුන් ආදරය ගැන විතරයි. ඔහු ප්රේමමවන්තයෙක් වෙලා. ඔහුගේ සිත් දිනා ගත්තිය විශ්වවිද්යාුලයෙම ශිෂ්යාාවක්. ඔවුන් දෙපොළගේ ප්රේ මය කාලයත් සමඟම තීව්ර වුණා.විශ්වවිද්යාදලයේ උප සංස්කෘතිය ඇතුළේ වසරේ හොඳම පෙම්වතුන් යුවළ තෝරනවා. මේ අවුරුද්දට තේරුණේ ඔවුන්.

එක්තරා උදෑසනක රචිතා ‘සිත් කවිය’ට සමීප වුණේ පුරුද්දට වගේ. පුදුමයක්! අර පෙම්වතාගේ ආදරණීය අදහස් ඒකේ නැහැ.ඒ වෙනුවට විරහ පද වැල් කිහිපයක් එහි ගෙත්තම් වෙලා. ඒ අකුරු අඬන්න ඔන්න මෙන්න. හේතුව හොයලා බලද්දී පෙම්වතියට හොඳට සල්ලි බාග තියනවා. පෙම්වතා සාමාන්යක පවුලක දුප්පත් කෙනෙක්.ගැහැනු ළමයගේ මවුපියන් බලපෑම් එල්ල කරනවලු මේ සම්බන්ධය නවත්වන්න කියලා. කාලයක් මේ දෙන්නා ඈත් වෙලා හිටියා. හදිසියේම පෙම්වතිය නැවතත් පෙම්වතාට කිට්ටු වුණා. ඔහුට මේක හරිම අදහාගත නොහැක්කක්. ඒ කාලයේදීම ඔහු ‘සිත් කවියට’ නිසඳසක් ලියලා. රචිතා ඒක කියෙව්වා.

‘ඔබ මගේ ජීවියට ආයේ ආවා. ඒත් ආයේ යයිද කියලා සැකයි’

මේ ඒ පද ටිකේ අවසානය.එය රචිතාගේ සිතට තදින්ම දැනුණා.විශ්වවිදයාලයට නිවාඩු ලැබුණා. රචිතාගේ හිතමිතුරු නව පරපුරේ සංගීතඥ තිළිණ රුහුණගේගෙන් තනුවකට ගීතයක් ලියන්න නිකමට මෙන් ඇරැයුම් ලැබෙන්නේ මේ කාලේ. ඒ තනුව දෙතුන් සැරයක් ඇසූ ඇයට මතක් වන්නේ අර පෙම්වතුන් යුවල සහ ඉහත සඳහන් කළ කවි පේළිය. ඇය ඒ අදහස් ගොන්න කලතලා මෙන්න මෙහෙම ලියනවා.

පෙනෙන නොපෙනෙන දුරක ඉඳන්
නුඹ ඇවිත් සිත ළඟට හොරෙන්
ආවාට නොකියාම ජීවිතෙන්
නවතින්න හිතුවාද ආයෙමත්ආදරෙන්

දකින හිමිවන හීනේ නුඹ කොතැන හිටියා
මතක සැමරුම් අතරේ ජීවිතේ තිබුණා
හඬන හිනැහෙන නෙත් නුඹේ උරහිසේ තිබුණා
ඇත්තමයි නුඹ අහසක් වගේමයි සිතුණා

නුහුරු නුපුරුදු හීන අරන්
ළඟට ඇවිදින් තුරුළු වෙමින්
ආවාට නොකියාම ජීවිතෙන්
නවතින්න හිතුවාද ආයෙමත් ආදරෙන්

මිරිඟුවක හිත තියලා නුඹ දුරක ඇඳුනා
රංචු ගැහෙනා රෑනේ තනිකමක් දැනුණා
ඇසිල්ලක දුටු හීනේ හිත හුඟක් රිදුණා
අරුත නොදකින සෙනෙහේ ඔය නමට රැඳුණා

ගීයේ මූලික ටික නිර්මාණය කොට අවසන්. දැන් මේක කාටද දෙන්නේ. ගීතයේ ශෛලියට හුරු වූ ගායකයෙක් ඉන්නවා. ඒ ආත්මා ලියනගේ. ජංගම දුරතනයේ අංක ඔබමින් තිළිණ ආත්මාට ඇමතුමක් ගත්තේ ගීතය ගැන කියන්න.

අපෝ බැහැ මල්ලි. සිංදු කරමු කියලා පහුගිය කාලේ ඔයා වගේ අලුත් අය ගොඩ දෙනෙක් කතා කළා. ඔක්කොමේම තියෙන්නේ එකම ශෛලියක්නේ.

රිසීවරයේ එහා කෙළවරෙන් ආත්මාගෙන් අයහපත් ප්ර තිචාරයක් ලැබුණා.

එහෙම කියන්න එපා අයියේ. අහලම බලලා සිංදුව ගැන කියන්නකෝ.

තිළිණගේ දැඩි පෙරැත්ත මත ආත්මා ගීය ඇහුවා.

ෂා, මගේ රේන්ජ් එකේමනේ සිංදුව යන්නේ. හරියට මටම හදපු එකක් වගේ.

ආත්මාගේ මුහුණ ඒ අන්දමින් වෙනස් වුණා.

මද්දහනේ හිරු මුදුන් වන යාමයක ආත්මා නාවින්නේ පිහිටා ඇති තිළිණගේ ශබ්දාගාරයට ආවා.

මල්ලි අපි ටක් ගාලා වැඩේ කරමු. මට තව වැඩ කිහිපයකට යන්න තියෙනවා.

ආත්මා මයික්රාෆෝනය අසලට ගොස් හෙඩ්ෆෝනය හිසේ රුවා ගන්න ගමන් පැවසුවා.

එහෙත් එදා තිබූ කාල වේලාවට පටිගත කළ ගීතයට තිළිණ එතරම් සෑහීමකට පත් වූයේ නැති තරම්.

අයියේ මේ වැඩේ හරි යන්නේ නැහැ. වෙන දවසක රෙකෝඩිං එක කරමු.

තිළිණ පටිගත කළ ගීතය මකා දමමින් කීවා.

තවත් උදෑසනක ආත්මා ආවා. පටිගත කිරීම ඇරැඹියේ උදේ දහයට පමණ. හිතට දැනෙන අවශ්යග හැඩතල ආත්මාගෙන් ලබා ගනිමින් ගීතය පටිගත කොට අහවර වන විට රාත්රී අටත් පහුවෙලා.

උඹ අද මගේ නියපොත්තේ ඉඳලා ගැලෙව්වා. මාව මරව මරව කොහොම හරි ඕන විදිහටම සිංදුව රෙකෝඩ් කළා නේද?

ආත්මා , තිලිණගේ පිටට තට්ටුවක් දැම්මේ එහෙම කියමින්.

ගීය ගුවන් විදුලියෙන් නිතර ප්රිචාරය වන්න පටන් ගත්තා. ආත්මාගේ ජංගම දුරකතනයට නිවනක් නැහැ.

අනේ ඔයා අපිව ආයෙමත් පිස්සු වැට්ටුවා.

ආත්මාගේ පැරැණි රසිකාවියන් එහෙම කියූ වාර බොහොමයි. ලියතඹරාගෙන් පසු ආත්මාගේ හොඳම සිංදුව මේක. සමහරෙක් එහෙම කීවා.

විශ්වවිද්යාැලයේ නිවාඩුව අවසන්.රචිතා කලා පීඨයට ඇතුළුවන මාවත දිගේ ඇවිදගෙන ආවා. විශ්වවිද්යාමලය පුරා ‘ආයෙමත් ආදරෙන්’ ජනප්රිහය වෙලා. රචිතාට ඒ වග දැනුණේ කිහිප දෙනෙකුගේම ජංගම දුරකතනය නාද වීම සඳහා එය යොදාගෙන තිබූ නිසා.මේ කතාවේ පෙම්වතුන් යුවළට රචිතා මේ ගීතයේ සත්යප කතාව කිව්වා. ඒ අයට හරිම පුදුමයි. මේ සංවේදී ගීතය ඔවුන්ගේ නෑදෑ සනුහරයම අහලා. අලුත්ම ආරංචිය වන්නේ මේ ගීතය ඒ පෙම්වතුන් යුවලට සදහටම එකතු වන්නට ආශිර්වාද කර ඇති බවයි..

(උපුටා ගැනීමකි)

Was Jagath Chamila that good?

Jagath Chamila was internationally acclaimed for his unique portrayal as ‘Sami’ in ‘Samige Kathava’, a film by Priyankara Vittanachchi. The film is based on the award-winning novel, ‘Sam’s Story’ authored by Captain Elmo Jayawardene who created the protagonist out of a real-life character. Captain Jayawardene explains how he feels about Chamila’s performance.

The New York Film Festival is over; the best actor award is securely placed in a little hamlet in Moratuwa and everyone has now come to know Jagath Chamila. Great feat and nothing should take away the luminosity he enjoys today as he richly deserves the accolade for the role he played as Sam in Sameege Kathawa. My lines are to praise him and state my humble or ‘not so humble’ opinion on an event that started on the banks of Bolgoda and crept its way to the silver screen in the Big Apple.

I saw the movie more than six times, from the first print that Director/Producer Priyankara Vithanachchi made. Let the movie speak for itself. A book and a movie are not easy to compare. Authors have space, and for them it is only a matter of spinning a story by minting words and expressions to arouse the interest of a reader.

They have a wide canvas to beautify with colourful descriptions and well-constructed lines to fill their books. Film makers have a much harder task. They struggle in turbid tangles and battle multiple fronts. First with budgets, (do not forget this is Priyankara and not Spielberg.) They have to use so much creativity and do a balancing act in order to come out with the best possible combination to create a winning movie.

There too the probabilities linger, to