Pages

Sunday, May 26, 2013

වෙන් වන්නට නොදෙමි කිසිදින

ලාභය පසුපස හඹායන ධනවාදයට හුදු මිනිස් ජීවිතවල වටිනාකමක් නැත. ඇඟළුම් කම්හලේ සේවය කරන්නේ මිනිසුන් නොව ශ්‍රමිකයින්ය. ශ්‍රමිකයින් අහිමි වුවහොත් ඕනෑතරම් ශ්‍රම වෙළඳපොළෙන් සොයාගත හැක. ඉදින් ප්‍රමිතියෙන් තොර, කඩාවැටීමේ අවදානම ඇති ගොඩනැගිල්ලකට වුව ශ්‍රමිකයින් ගාල් කිරීම ඇඟළුම් කම්හල් හිමියෙකුට ප්‍රශ්නයක් නොවේ.

බංගලාදේශයේ ඇඟළුම් කම්හල් ගොඩනැගිල්ල කඩාවැටීමේ ‍පසුබිම එතැනය. එහෙත් ඒ ශ්‍රමිකයින්ව සිටියේ මිනිසුන්ය. ඔවුහු එකිනෙකාගේ දුක බෙදාගත්හ, එක්ව සිනාසුනහ, එකිනෙකාට ආදරය කළහ. මිය යන මොහොතේ ඔවුන්ට මතකයට නැගුණේ තමන්ගේ සමීපතමයින්ය, ආදරය කළවුන්ය. සිත් පිත් නැති හාම්පුතුන් වැනිම වූ ඝනකම් කොන්ක්‍රීට් බිත්ති තම සිරුරු මත ඇද වැටෙද්දී ඔවුන්ගේ ඒ ආදරය වෙන් කළ නොහැකි විය.

Saturday, May 25, 2013

Did the Buddha fail?


Dear reader, please hold fire before accusing me of insulting the Buddha, with my title, as it is the last thing I wish to do during this season of Vesak. In fact, the longer I live the more I realise the greatness of the Buddha. Perhaps, to avoid confusion I should have titled this piece "Why did Buddha fail in the country of his birth?" as, probably, it is India that recognises his greatness least by not following His teachings. I am reminded of the Sinhala saying "Game Buduwennawath epa" which highlights the dictum that you are least appreciated in the place of your birth!

These thoughts occurred to me while watching the DVD of the masterpiece of a film, Water, by Indian born Canadian director Deepa Mehta, admittedly eight years too late! However with utmost pride, I read in 2007 that our own Sarala Kariyawasam won the Best Young Performer in an International Feature Film Award presented by the Hollywood’s Young Artists Foundation, I could see it only recently. This was partly because the film did not have wide release in UK but mostly because I was too busy with my work. Having retired and still being busy, I now wonder how I had time to work!

Friday, May 24, 2013

Lost 1982 wish all readers a Happy Vesak


Today is vesak full moon poya day: Buddhism, a way of life


Prince Siddhartha was born on 563 BC, attained ‘Sammasambuddhathvaya - ‘Enlightenment on 528 BC and Mahaparinibbana in 483 BC on Vesak Full Moon Poya Day in India. For Buddhists, it's a great significant day. They pay their homage, gratitude to this ‘Mahapurisha’ - the Greatest Man ever born in this universe. All these three events took place on the Vesak Poya Day.

Buddhism is the religion and philosophy founded in 528 BC in India by Gautama Siddhartha the Buddha. Buddhism is based on Four Noble Truths: Existence is suffering; the cause of suffering is desire; the end of suffering comes with the achievement of the Bliss of Nibbana, Deathlessness.

Atheism

It can be achieved through the Eightfold Path: Right view, Right Resolve, Right speech, Right Action, Right Livelihood, Right Effort, Right Mindfulness and Right Concentration. There are no Gods in Buddhism. ‘Karma’ (Action) one of Buddhism's most important concepts, say good actions are rewarded. Evil ones are punished, either in this life or throughout long series of lives resulting from Samsara, the cycle of Death and Re-birth by Reincarnation. The achievement of Nibbana or Nirvana breaks the cycle.

Buddhism is a worldwide religion. Its main divisions are Theravada or Hinayana in South East Asia, Mahayana in North Asia: Lamanism or Tibetan Buddhism in Tibet, Zen in Japan.

Today there are about 600 million Buddhists all over the world.

Why does millions of people, worship the Enlightened One – Sammasambuddha on this Vesak Full Moon Poya Day? He is endowed with wisdom courage and knowledge. He knows the good state of Nibbana; He is the knower of the world. By wisdom and conduct He is unrivalled. He is revered as an Incomparable – Anuttaro Puja Lokasmim – One in the world. He gives the highest fruits, and they subdue (their defilements, to the knower of men, My homage be – Loke Agga Phalam Dadam Dadantam Damayantanam – Purisa Janna Te Namo.

[SUBHEAD] Compassion

One of the cardinal principles of Buddhism is to shower the Blessings of Metta or universal compassion to all Beings. Violence in any form under any pretext whatsoever is absolutely against the Teachings of the Buddha. Out of all the Religious Leaders, this Great son of Royalty, Gautama Siddhartha, has made an enormous contribution, terrific impact on human civilization by discovering the Middle Path. Buddhism is not only a philosophy or religion but it is a way of life. To put it in a nutshell:

Sabbapapassa Akaranam – Kusalassa Upasampada 
Sacittapariyodapanam – Etam Buddhana Sasanam 
To refrain from doing Evil; 
To indulge in doing Good; 
To cleanse One's Mind; 
This is the Teaching of All Buddhas

This Philosophy is Universal Truth. Its message is common to all religions. This world will be a wonderful place to live, if you follow these noble principles.

Radiant

Tuesday, May 14, 2013

තාත්තා ට දැනෙන හැටි (ඔයාට අපි ගොඩක් ආදරෙයි)

ඝණ දෙවිදුන් මට දන් දුන්
මගේ නුවණ නුඹ අරගන්.................

ඇළ දොළ ගං මට දන් දුන්
හදේ සිසිල නුඹ අරගන්...................

මහ වන විල් මට දන් දුන්
හිතේ සුවද නුඹ අරගන්....................

මට හිතෙන්නේ පන්සිළු ඉක්මනට ලොකු වූනා කියල. මේ තමයි පුතාගේ හොදම කාලේ, මම ගොඩාක් පාලුවෙන් තනියම ඉන්න වෙලාවට ඔයයි අක්කයි ගොඩාක් මතක් වෙනවා. ඔයාල දෙන්න කරන දේවල් මතක් වෙන කොට මගේ පපුව පැලෙන්න එනවා. එතරන්ම ඔයාල මට දැනෙනවා..................

පුතේ ඔය කොච්චර ලස්සනද? කොච්චර හුරතල්ද? ඔය කියන කරන දේවල් වල අපුරු රිද්මයක් තියනවා එ්ක තව කෙනෙකුට තේරුම් කරලා දෙන්න පුළුවන් කමක් නෑ. එක තව කෙනෙකුට දැනෙන්න ලියන්න තාත්තට බෑ. සමහර වෙලාවට, ඒ කියන්නේ ඔයා අම්මගෙන් කිරි බීල බඩ පිරුණම ඔයාගේ මුළු ලෝකෙම තාත්තා වෙනවා. ඔයානම් හරිම කපටි කොල්ලෙක් කියල අම්මයි මමයි කියන්නේ එවෙලාවට තමයි. 

එත් පුතේ, තාත්තාට තියන එකම දුක ඔයාගෙයි අක්කගෙයි ලග ඉන්න, ඔයාගේ වැඩ කරලා දෙන්න, අක්කගේ ඉවරයක් නැති කතා අහගෙන ඉන්න තියන වෙලාව අඩු එක. එත් ඔයාත් එක්ක ඉන්නකොට කොහොමත් අක්කගේ දේවල් අතපසු වෙනවා.  අක්කා ඔයාට කොච්චර ආදරේද කියල මට දැනෙන්නේ එතකොට තමයි. ඔයා අක්කගේ හැම අයිතිවාසිකමක්ම උදුරාගෙන, එත් අක්කා ඇස්වල කදුළු පුරෝගෙන හිනාවෙනවා. ඒ තමයි පුතේ ඔයාගේ අක්කගේ හැටි.

ඔයා වෙන ළමයි වගේ නෙමෙයි ටිකක් වෙනස්, මට එහෙම හිතෙන්නේ අක්කගෙ පුංචි කලේ එක්ක ගත්තම ඔය හරිම ඉක්මනට අක්කා කරන වැඩ අල්ලගන්නවා. කතා කරනවා. දුවනවා. පනිනවා........ ම්ම්ම් ඒවගේම පුදුම විදිහට තරහත් යනවා. සමහර වෙලාවට ඔයාගේ වැඩ කරලා ඉවරයක් නෑ. තාත්තගේ යාලුවෝ නම් කියන්නේ ඔයාගේ වැඩ ටිකයි කටයි තාත්තගේ වගේමයි කියල......ඔ‍ව් පුතේ තාත්තගේ කටයි. අම්මගේ පාටයි. දෙකම ඔයාට පිහිටලා තියනවා හොද අපුරුවට.

පුතේ හොදට මතක තියාගන්න.........................

මේ සතුට, මේ සොදුර ැ බව, ජිවිතේ හැමදාම තියාගන්න අපිට ඕන උනත් අපිට ඒක කරන්න අමාර ැයි. තාත්තා කොළඹ එන්න ඕන. අම්මා ස්කෝලේ යන්න ඕන. ඒකම තමයි යතාර්ථය. දැන් දැන් අක්කත් අපිට බනිනව තව ටික කාලේකින් ඔයත් අපිට බනිවි ඒත් පුතේ මේ යථාර්තය ඔයාල දවසක වඩාත් හොදින් තෙර ැම් ගනීවි. ඔයාටත් දවසක තාත්තට වගේ දුක්විදින්න වෙයි. ඒත් පුතාලගේ ඒ දුක තාත්තලම තනියම දරාගන්නව. ඒ තාත්තලාගේ හැටි. පුතා වඩාත් ඉහළ තැනක තියන්න තමයි තාත්ත දුකවිදින්නේ.

පුතේ, තාත්තා තාත්තගේ තාත්තට ඒ කියන්නේ පුතාගේ සීයට ගොඩාක් ආදරෙයි. ඒ ඔයාගේ සීයා විදින දුක ඔයාගේ තාත්තට දැනෙන්න නොදුන්න නිසා. සීයා විදින දුක ඔයාගේ තාත්තා විදින්නේ නැ පුතේ. ඒත් තාත්තා විශ්වාස කරන දෙයක් තියනව. ඒ තමයි මේ ලෝකේ හැම කෙනෙක්ම ජීවත්වෙන්න ටිකක් දුක්විදින්න ඕන. එහෙම නැතිවුනොත් අපේ ජීවිතවල හැංගිලා තියන ලස්සන විදින්න බැරිවෙනවා. “පුතේ පුතත් විදින මිනිහෙක් වෙන්න, විදවන මිනිහෙක් නම් වෙන්න එපා. එත් ඔයාගේ තාත්තනම් සමහර වෙලාවට ටිකක් විදවනවා.............ඒක තමයි පුතේ ජීවිතේ කියන්නෙ.....

පුතේ ඔයා මට මහමෙරකටත් වැඩිය වටිනවා.....තාත්තගේ හැම දෙයක්ම ඔයා.....එත් ඔයා තාත්තා කරන හැමදෙයක්ම කරන්න ඔන නෑ......ඔයාට කැමති දෙයක් කරන්න.....කැමති දෙයක් තෝරගන්න නිදහස තියනවා...තාත්තා ඔයාගේ ලග ඉදගෙන බලාගෙන ඉන්නවා.....ඔයාට සමහර තෝරාගැනීම් වරදිවි. ඒ වෙලාවටත් තාත්ත ඔයා ළගින්ම ඉදිවී.....ඔයා නැගිටිනකන් අසාවෙන් බලාගෙන ඉදිවී..... හැබැයි තාත්තා ළගට ඇවිත් නැගිටවන්නේ නැ.......මොකද ඒක නරක ආදර්ශයක්......පුතේ වැටුනම තනියම නැගිටින්න ඕන කියන පාඩම ඔයාගේ සීයා තමයි කියාදුන්නේ....මම ඉතින් ඒ සීයාගේ පුතානේ.....දැනුත් ඔයා බයිසිකලෙන් වැටිල අඩන කොට මම හොරෙන් බලාගෙන ඉන්නවා.....ඔයා ටැටුනා “ටැටුනා” කියල ගිමින් නැගිටිනවා. ඉතින් මට පුංචි ආඩම්බරයක් තියනව.....දවසක ඔයා තනියම නැගිටීවි කියල.........

පුතේ මතක තියාගන්න - 

මේ මුළු ලොකෙම ඔයත් එක්ක තරහ වුනත්.....හැමකෙනෙක්ම හොදින් තියාගන්න ඕන කියල......වැරදි දේ අනුමත කරන්න එපා.....වැරැද්ද වැරදි විදිහටම දකින්න....අනවශ්‍ය මිනිස්සු ජීවිතයට වැඩක් නෑ.....තමන්ගේ අතින් දැනුවත්ව වැරද්දක් වුනොත් ඒ වෙනුවෙන් ජීවත් වෙන්න.....තාත්තා එහෙමයි.....හොරකන් කරන්නේ බොර ැ කියන්නේ නැතුව, ජීවිතේ තමන්ට පැවරෙන රාජකාරීය හරියටම කරන්න.....පුතේ ඔයාලගේ තාත්තා කාටවත් ණයත් නෑ බයත් නෑ...හැබැයි පුතේ කවදාවත් ලෝකෙට වෛර කරන්න එපා.....ආදරේ කරන්න පුර ැදු වෙන්න.....එතකොට ජීවිතේ ගොඩාක් පහසු වෙනවා.

පුතේ - ඉරයි හදයි කියන්නේ ඔයාගේ අම්මයි තාත්තයි. ඒ ළගින්ම පායල තියන ලොකුම තර ැව ඔයාගේ අක්කා ඉතිරි තර ැ පිළිවෙලට අනුව ඒ අපිට ආදරේ කරන අපි ළගින්ම ඉන්න අය......‍ඔය ගොඩාක් ඈතින් තියන තර ැ ගැන එච්චර හිතන්න ඔන නෑ......ළගම තියන තර ැ ගැන දැනට දැනගත්තම ඇති.....එතකොට ජිවත් වෙන්න ගොඩාක් පහසුයි.

තව දෙයක් - පුතේ ඔයා හැමදෙයක්ම දෙන්න පුර ැදු වෙච්ච කෙනෙක්.....ඔයා කෑම කන කොට අපි ඉල්ලුවොත් කටේ තියන කෑම අරගෙන අපිට කවනව....ඒ වගේම තමයි හැමදෙයක්ම ඔයාගෙලු අක්කට මොනව ගෙනත් දුන්නත් ඒ හැම එකක්ම ඔයාගෙලු......මේක තමයි මට ඔයාගේ තෙර ැම් ගන්න බැරි දේ........කොහොම වුනත් පුතේ අපි අපේ දෙවල් ගැන ආත්මාර්ථකාමී වෙන ඒකේ වැරැද්දක් නම් මම දකින්නේ නෑ............... ඔව් අම්ම මගේ තාත්තා මගේ අක්කා මගේ ආත්තම්ම සීයා මගේ එහෙම හිතන්න ඒවගේම මේ රටත් මගේ.....ලෝකෙම මගේ කියල හිතන්න....... පුතේ එතකොට ඔයාගේ අතින් කාටවත් වැරැද්දක් වෙන එකක් නෑ.....................

පුතේ පටු අදහස් තියන කුහක මිනිසුන්ට කුහක පටු විදිහට නැගිටින්න දැනුවත්ව ඉඩ දෙන්න එපා........ ඒ අවාසනාවන්ත මිනිස්සු ඔයාගෙයි කියල හිතන දෙවල් විනාශ කරල දමාවි........ඔයා දවසක මේව තේර ැම් ගනීවි වඩාත් හොදින්ම......තාත්තා ගන්න හැම හුස්මකම ඔයා ගැන හිතනවා.....ඇහැ ඇරෙන හැම ඇසිලෙම ඔයාව දකිනවා......ඒ ඔයා මගේ ආත්මයම නිසා......අම්මගෙයි තාත්තගෙයි අක්කගෙයි හැම දෙයක්ම ඔයාගේ......ඔයාට අපි ගොඩක් ආදරෙයි......දැන් ඔයාට අවුර ැදු දෙකයි......

රංජිත් කපුගේ
නුගේගොඩ -

Tuesday, May 07, 2013

Hey you _ are you SMARTPHONE smart?

When you travel by public transport, when you walk along busy streets, when you are at shopping malls, or when you are at work these days, it is not rare to see people with smartphones; in fact it is not an exaggeration if we say “many people carry smartphones these days.ÓSome youngsters try to be smarter by using a smartphone.Many people refer smartphones to the mobile phones that have touchscreens. All the phones that have touchscreens are smartphones but all the smartphones must not necessarily have touchscreens.

Actually, what are smartphones?

Smartphones are mobile phones that are using a mobile operating system. Like the PC or laptop computer you use, these smartphones also use an operating system to do its work. In the contemporary world, the most famous mobile operating system is Android (by Google). There are many others too: iOS (by Apple), Symbian (by Nokia), Blackberry (by RIM), Windows Phone (by Microsoft) and Bada (by Samsung) are some of the popular ones.

Many modern smartphones have high-resolution touchscreens and web browsers that display standard web pages as well as mobile-optimized sites (sites that are specially designed for mobile phones where the URL starts with the prefix m.). Their high-speed data access is provided by Wi-Fi and mobile broadband. (Source: Wikipedia) Normal mobile phones that are being used by us are called feature phones. There is no clear information to distinct the two types (smart and feature). But the visible and clear significance is that smartphones contain advanced APIs (Application Programming Interfaces) to help them run third party applications (you call them as mobile apps). If I elaborate more on APIs, they can be considered as mediators who act as interfaces between different software components.- Referred: Wikipedia

Brief History of Smartphones
Smartphone concept is a brainchild of Ericsson where they described their product GS 88 “Penelope” as a smartphone. But some of you may have known Apple Inc. is the pioneer to introduce the smartphones. It is not incorrect, I would say but it is not correct too.

Means, Apple Inc. introduced one of the first phones to have multi- interface touch (recognises the presence of two or more points of contact with the surface simultaneously) in iPhone. And it became very popular among the public and people get the idea that Apple Inc. is the pioneer to introduce smartphones.

Since most of the modern smartphones have touchscreens I think it is good to have some background knowledge in touchscreen technologies:

How touchscreens work?
(Reference/Source: http://computer.howstuffworks.com/question716.htm)

There are 3 main categories of touchscreens. These three categories imply the way the system identify a person’s touch.

1. Resistive

2. Capacitive

3. Surface acoustic wave

Resistive touchscreen system:
The resistive touchscreen system consists of a normal glass panel covered with a conductive and a resistive metallic layer.

The two layers are kept apart by spacers. A scratch-resistant layer is placed on top of the whole setup.

An electrical current runs through the two layers while the screen is switched ON (i.e. when the mobile phone is operational). When a user touches the screen, the two layers make contact in that exact spot.

The change in the electrical field is noted and the coordinates of the point of contact are calculated by the computer (here we refer the computer as hardware and malware implementation of the mobile phone).

Once the coordinates are identified by the computer, a special driver translates the touch into something that the mobile operating system (Android, Symbian, Windows Mobile, etc.) can understand.

Capacitive touchscreen system:
In the capacitive touchscreen system, a layer that stores electrical charge is placed on the glass panel of the screen. When a user touches the screen with a finger, some of the charge is transferred to the user, so the charge on the capacitive layer decreases. This decrease is measured in circuits located at each corner of the screen.

The mobile phone’s inbuilt computer calculates, from the relative differences in charge at each corner, exactly where the touch event took place and then relays that information to the touch-screen driver software. In other words, the touchscreen driver software is prepared to catch that information and send it to the mobile operating system.

One advantage that the capacitive system has over the resistive system is that it transmits almost 90% of the light from the monitor, whereas the resistive system only transmits about 75%. This enables the capacitive system to provide a much clearer picture than the resistive system.

Surface Acoustic Wave touchscreen system:
In these systems, two transducers (one for receiving and one for sending) are placed along the x and y axes of the screen’s glass plate.

Now you might wonder what transducers are? Transducers are devices that convert a signal in one form (of energy) to another form.

This energy can be electrical, mechanical, chemical, acoustic and so on. In practice, the transducers are sensors and actuators. Sensors detect an energy parameter in one form and report it to another form. (E.g. Heat Sensors, Pressure Sensors, Light Sensors, etc.) Actuators, they accept energy and produce movement. (E.g. Electrical Motors, Loudspeakers and so on)

You might think of the term, acoustic wave. Acoustic waves are all the waves in liquids solids and glasses including vibration, sounds and etc. So coming back to the third type of touchscreen system, there are reflectors on the glass; they reflect an electrical signal sent from one transducer to the other.

The receiving transducer tells if the wave has been disturbed by a touch event at any instant, and can locate it accordingly. So, now you might understand that there are continuous waves (electrical signals) from the sending transducers to another.

That wave setup has no metallic layers on the screen, allowing for 100% light throughput and perfect image clarity. This makes the surface acoustic wave system best for displaying detailed graphics (both other systems have significant degradation in clarity).

Now you have an idea of the touchscreens, now let us get some background knowledge for the most widely used smartphone operating system - Android

Operating system - Android
By the time you read this article, you might have used your Android smartphone many times utilising its applications and facilities. But if you are not a computer or IT fan, you might not have spent time to explore Android. My intention is to get a brief overview of Android.

Android is a Linux based operating system (it uses the Linux kernel) which was initially built by Android Inc. which was backed by Google financially and then owned by Google. Android came to market in 2007. Android is open source and Google has released its native code under the Apache License so that anybody can edit it and distribute without any commercial benefit. Apache License is distributed by Apache foundation. If you want to read it more please surf the internet.

Later versions of Android has a Linux kernel version 3.x with middleware, libraries and APIs written in C language and have application software running on an application framework which includes Java-compatible libraries based on Apache Harmony (Apache Harmony is an open source Java implementation that acts as an application framework).

Android uses the Dalvik virtual machine with just-in-time compilation (JIT) to run Dalvik ‘dex-code’ (Dalvik Executable), which is usually translated from Java bytecode.

The main hardware platform for Android is the ARM architecture. (Source: Wikipedia) If you look at the Applications diagram carefully, you will get a clear picture of the Android’s System Architecture.

Saturday, May 04, 2013

කැම්පස් + Facebook

Facebook මගින් ඇති කරන අහිතකර ප්‍රතිඵල බොහෝය. මෙරට විශ්වවිද්‍යාල ආශ්‍රයෙන් විශ්වවිද්‍යාල Facebook මඟින් සිදු කර තිබෙන්නා වූ ඛේදජනක තත්ත්වය කාගේත් අවධානයට යොමු විය යුත්තකි. විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍යයා සෑම අතින් ම පරිණත විය යුතුය. එය තාක්ෂණික අතින් ද විය යුතුය. නමුත් එය අර්ථාන්විත විය යුතු නොවන්නේ ද?

විශ්ව විද්‍යාලයක පරිගණක මධ්‍යස්ථානයකට ගියහොත් එහි සිටින විද්‍යාර්ථීන්ගෙන් සියයට 90 කට වඩා වැඩි පිරිසක් එහි පැමිණ තිබෙන්නේ Facebook සමාජ ජාලයට සම්බන්ධ වීමටයි. මෙය සෑම විශ්වවිද්‍යාලයකම දැක ගත හැකි තත්වයකි.

එහෙත් මීට වසර පහ හයකට පෙර විශ්වවිද්‍යාල විද්‍යාර්ථීන් තම විවේකී කාලයන් යොදා ගනු ලැබුවේ සංවාද, විවාද සඳහා මෙන්ම නිර්මාණාත්මක හැකියාවන් වර්ධනය කර ගැනීම සඳහායි. ඒ මඟින් විශ්වවිද්‍යාල තුළ ප්‍රබෝධවත් බවක් පැවතුනි.

අද තත්වය ඊට හාත්පසින් ම වෙනස්ය. දේශනයක් අවසන් වූ සැණින් විද්‍යාර්ථින් දුවන්නේ FB පැත්තේ යනවා” යැයි පවසමිනි. එනම් Facebook විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍යයා ද ආක්‍රමණය කර ඇති බවයි.

මීට වසර පහ හයකට පෙර සිටි විද්‍යාර්ථීන් තරම් පර්යේෂණශීලී, විචාරශීලී, විවාදශීලී විද්‍යාර්ථීන් විශ්වවිද්‍යාලයන්ගෙන් බිහි නොවීමට මෙය ප්‍රධාන හේතුවකි. තව ද රටේ උගතුන් යැයි පිළිගනු ලබන මෙම බුද්ධිමතුන් තම වටිනා කාලය මෙලෙසින් අර්ථ විරහිත දෙයකට යොමු කිරීම රටේ ම අභාග්‍යයකි.

වර්තමානය වන විට සෑම විශ්වවිද්‍යාලයකම පරිගණක මධ්‍යස්ථාන අඩු තරමින් දෙක තුනක්වත් දක්නට ලැබෙයි. මේවායින් විද්‍යාර්ථීන්ට නොමිලේ ම අන්තර්ජාල පහසුකම් සලසා දී තිබෙන්නේ විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍යයා විශ්වයටම විවෘත වූ, විශ්වයම පිළිබඳව දැනුවත් පුද්ගලයෙකු විය යුතු බැවිනි. එමෙන් ම ඔවුන්ගේ අධ්‍යයන කටයුතුවලදී අන්තර්ජාලය අත්‍යවශ්‍ය වන බැවිනි.

උසස් අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශය එම බලාපොරොත්තුව පෙරදැරි කරගෙන මෙම පහසුකම් විද්‍යාර්ථීන්ට සපයා දුන්න ද ඒවායෙහි සාර්ථක අසාර්ථකභාවය පිළිබඳව පසු විපරමක් සිදුකරන්නේ ද යන්න ගැටලුවකි.

ඇතැම් විද්‍යාර්ථීන්ට අන්තර්ජාලය යනු අන් කිසිවක් නොව Facebook ය. මෙහි ඇති ඛේදජනක තත්වය නම් ඇතමුන් අධ්‍යයන කටයුතුවලට අන්තර්ජාලය කිසිසේත් ම උපයෝගී කර නොගන්නා මුත් පැය ගණන් Facebook යාමයි. මෙය එක්තරා ආකාරයකට නිදහස් අධ්‍යාපනයෙන් අනිටු ප්‍රතිඵල භුක්ති විඳීමකි.

Life in the FAST lane

I live life in the fast lane. No I don’t go bungee jumping on the weekend, race around in fast cars or dabble in market trading. But I am still a risk taker. My risk taking starts every day at six o clock in the morning, once I have sucked up my super-power inducing cup of tea, the whirlwind of packing lunchboxes, dressing kids, doing the school run begins.

My life is surely in the fast lane, for every day flashes before my eyes, whilst I whizz around the grocery shop, doing errands, picking up kids from school and then the evening activities. What risks you ask?..why there they are, those four disheveled mini-me’s hanging around the T.V, my children. I pour my heart and soul into making their lives better and happier.

This risk, this investment does not hold a candle to any other sort of risk induced activity, you walk away from risky jobs, your wind gliding session comes to an end and you’ll probably resort to selling that fast car as the family expands. Your children are your life. You do all the leg work in the early years, hoping and praying as the children get older, they turn out to be successfully human beings. 

‘Making the decision to have a child is momentous. It is to decide forever to have your heart go walking around outside your body”. Elizabeth Stone (Author)

This quote sums up my entire observation. As parents, our children give reason to our existence. Their happiness is our happiness. But unfortunately parenting is not all calm seas, straight A’s, behaved Kids, it is infact treacherous waters of sleepless nights to demanding children, that, we as the captains of the ship have to safely navigate through.

But as usual, something has to give, and that usually is us, the Parent. We become so embroiled in this need to keep our children, safe, happy, healthy etc we drive ourselves to exhaustion and frustration where ultimately ‘Parenting’ becomes a chore rather than a blessed gift. 

How to be a successful parent

Uncoil the tension, take deep breaths, loosen the stronghold on your child, they are going to be okay. Most of us feel that if we do not worry about what our children are doing every single moment of the day, that everything is going to go to pot. That is not the case. Children will be children, it might be a shaky start, but luckily they have had you as their parent to show them the way. Their independence, is a newer, happier you. Once you have got over the early years, of where you were severely needed to wipe noses and pull up socks, let your children take the reign, partially, and get on with their lives. Now you can sit back and start enjoying parenting.

So your child is not a straight A student, has the occasional punch up in the playground, this is not the end of their lives, they are not going to end up as paupers or in jail. Do not worry continually about your children’s future, address the shortcoming now because children acting out are always indications that something is wrong. What they will accomplish as adults is up to them, you have done the best you can.

A Parent is defined by their children, but we are all human we need a break occasionally. However trivial it is, take that break, time away from your children is your time to rejuvenate and come back refreshed to engage in more battle.

I understand that life with children, are a whirlwind of chores and activities. But apply the brakes on that ‘fast life’ of yours. Take the time to appreciate your children, listen to their chitter chatter of their thoughts and ideas. Spend a few minutes doing an activity with them. These little moments are priceless, they represent the true beauty of parenthood, cherish them.

When you become a parent, do not give up on past relationships of friends. These friends will become more important to you, for they will be a welcome distraction and will help you remember your old self, before children.